Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010


Τελευταία αναννεώνω πολλά πράματα. Οχι μόνο εξαιτίας οικονομική στενότητας, αλλά και απλά επειδή θέλω να απασχολούμαι. Στο μάθημα εφαρμοσμένων τεχνών, μας έδειξαν το πολύ γρήγορο κόλπο του ταμποναρίσματος. Ενα μπουκάλι απο κρασί και μέρος ενός φωτιστικού ήταν τα πειράματα μου. Σε ένα πιάτο έβαλα αρκετή ποσότητα ακρυλικό χρώμα λευκό και μάυρο. Με ένα μικρό βαμβακερό πανί, έπαιρνα από το κάθε χρώμα. Αρκετό λευκό και λίγο μάυρο μιας και ήθελα να βρει γκρι. Οταν το πανάκι είχε και τά δύο χρώματα άρχισα να ταμπονάρω, δηλαδή να ακουμπάω πεταχτά το πανί στο μπουκάλι. Σε 4 λεπτά είχε τελειώσει (εάν θέλετε περνάτε και λούστρο νερού όταν στεγνώσει). Οσο αφορά το πορτατιφ, ήταν κλασσικό μπεζ με ασημί κορμό από το ΙΚΕΑ. Κορδελες κολλημένες με σιλικόνη και κάποιες λευκές πινελιές στο ύφασμα του καπέλου. Κάτι μου λέει ότι τα αντικείμενα του σπιτιού μου έχουν αρχίσει να με φοβούνται!! Επόμενο βήμα να βάψω το κομοδίνο (εμ να μην ταιριάζει και αυτό με το πορτατίφ?)

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Vintage collection


Είναι γεγονός, αυτή η μανία με τα vintage με έχει πιάσει και εμένα! Και τελικά έχει την τρέλα του! Γιατί ξαφνικά παρατηρείς τα φορέματα της Αλιμπέρτη σε ταινίες, ζηλεύεις τις γόβες της Καρέζη... και πάνω εκεί που τα θαυμάζεις όλα αυτά η μαμά σου σε ενημερώνει ότι έχει μια τσαντούλα για σένα. Εγώ σας δείχνω 3! Το μικρό χρυσό πορτοφολάκι είναι δικό της, σαν χρώμα δεν με τρελαίνει αλλά μου φτιάχνει την διάθεση. Το κεντητό πορτοφόλι μου το είχε δώσει η θεία μου πέρυσι, δεν το είχα σε καμία εκτίμηση, απορώ πως δεν το πέταξα! Αλλά να που είναι στην μόδα (σημείωση: το ξαναθυμήθηκα όταν είδα την ανάρτηση της Maddie- http://www.wardroberecycle.com). Και η τσαντούλα που μου είχε λοιπόν ήταν η καφέ. Μια φίλη της από το Βέλγιο είχε φέρει αυτή και άλλη μια μαύρη (την έχει η αδερφούλα τώρα) για να τις δώσει σε φίλη τους χωρίς καμία από τις 2 να τις έχει σε ιδιάιτερη εκτίμηση. Οπα το Σοφάκι μόλις τις είδε με θυμήθηκε και είπε: "Νο! girls! Vintage...new fashion!". Σοκ! Τόσο από την φίλη της που τα girls (εγώ και η αδερφή μου) θα θέλουν αυτές τις παλιοτσάντες(και που να ξερες!), αλλο τόσο και από εμένα που η μαμά μου θυμόταν το vintage! Α και που πάνω στην λαχτάρα της είπε τα δικά της αγγλικά! Ετσι βρέθηκε στην ντουλαπίτσα μου αυτή η δερμάτινη 80ς τσάντα!

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010



Αν και δεν είμαι θερμός υποστηρικτής στα "πολύ καλά" κοσμήματα αυτό το ξεχώρισα. Οπως σας είπα και εχθές τα συγκεκριμένα προορίζονταν για φίλη που θα τα φόραγε σε γάμο. Βλέποντας το φόρεμα της ήμασταν σίγουρες (εγώ+η ίδια) ότι ήθελε κάτι που να διακρίνεται για το καλό υλικό του. Δεν τα φόρτωσα με χάντρες (μιας και το φόρεμα ήδη είχε) αλλά επέλεξα τέτοιο είδος ασημιού που να έχει λάμψη. Το "αυστηρά" χειροποίητο τμήμα των κομματιών (βραχιόλι+σκουλαρίκια)ήταν τα τετράγωνα κομμάτια. Αλλά μου έλειπε η τσαχπινιά... ιδέα τα νήματα.


Περιγραφή: ασήμι, νήματα

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010



Εχω να παρατηρήσω ότι πολύ γάμοι και φέτος! Για ένα γάμο λοιπόν στο Αγρίνιο, ανέλαβα τα κοσμήματα σε 3 φίλες. Το πρώτο σετ, σκουλαρίκια και βραχιόλι (παρακάτω ανάρτηση)
Περιγραφή: επίχρυσο, δαντέλα, δέρμα, swarovski



Περιγραφή: δέρμα, swarovski, δαντέλα
Συμβουλή: σε απλά δαντελένια φορέματα βάλτε μεγάλα βραχιόλια. σαν ύφασμα έχει τόσο έντονα στοιχεία που πνίγεται μέσα σε κολιέ αλλά αναδυκνύεται με ιδιαίτερα βραχιόλια

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010



Big opening party,
Παρασκευή 24/9 στις 21.00.
35 σχεδιαστές θα παρουσιάσουν τις συλλογές τους για Άνοιξη – Καλοκαίρι 2011 & ετοιμοπαράδοτες συλλογές για Χειμώνα 2010-11
Οι σχεδιαστές θα παρουσιάσουν και θα δειγματίσουν τις συλλογές τους για το καλοκαίρι 2011, ενώ μια μεγάλη μερίδα από αυτούς θα δείξουν παράλληλα και τη δουλεία τους για τον χειμώνα του 2010.
Η έκθεση θα περιλαμβάνει ρούχα, αξεσουαρ, κοσμήματα και διακοσμητικά αντικείμενα. Στους χώρους της έκθεσης θα λειτουργεί επίσης και Tell a Story Shop
από τις 12.00 – 23.00


Γιά περισσότερες πληροφορίες:

Tell a Story Tradeshow
http://tellastorytradeshow.blogspot.com
Τηλ. 210.3213298 / 6932365008

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010


Να ένα λυτό μακρύ φόρεμα με μια απλή ζώνη γίνεται απίστευτα σέξυ

Η φίλη μου... δέιγμα για το πως ντυνόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις

Και το παρτυ στο κόρνερ της levi´s στο Attica.

Και ανοίγω την ντουλάπα μου και χαίρομαι που τα καλά μου ρούχα είναι ακόμα κρεμασμένα… που τα τακούνια μου είναι άθικτα και όχι φαγωμένα. Και πάνω στην χαρά και στην ανακούφιση αναλογίζομαι όσα είδα στην χθεσινή βραδιά στο κέντρο της Αθήνας, στο fashion night out. Πραγματικά δεν άντεχα να βλέπω άλλο τα 20χρονα να δυσκολεύονταν να κατέβουν την Βουκουρεστίου με τα ψηλοτάκουνα Prada και τα αέρινα κοντά φορέματα. Δεν ήταν μόνο οι μικρές ψευτομοδάτες που με εντυπωσίασαν αλλά και άλλες μεσήλικες κυρίες. Καταρχήν εμένα αυτό δεν μου έδειξε καθόλου το προσωπικό τους στυλ αλλά την απίστευτη ανάγκη τους να ξεχωρίζουν. Ωραίο είναι να ξεχωρίζεις αλλά στις 7.00 μμ τόση υπερβολή? (Ασε δε αυτό το 7.00 με 9.00… πραγματικά ελάχιστος χρόνος για να απολάυσεις τα ωραία δρώμενα σε κάποια μαγαζιά). Το ανάλογα στυλ στις ανάλογες περιπτώσεις! Θαύμασα την απλότητα των κοριτσιών της συντακτικής ομάδας του Lucky magazine,αέρινα παντελόνια και φλατ γοβάκια, το ανάλαφρο στυλ της κολλητής μου, τον κόσμο που χόρευε έξω από την μπουτίκ της Ralph Lauren όπου μια υπέροχη μπάντα τραγούδαγε τα πάντα, παρεμπιπτόντως η τραγουστρία (η οποία μάλλον και ηθοποιός) φόραγε τρελό κόλαση φόρεμα, την ανάλαφρη βαβούρα του κέντρου της Αθήνας. Και ενώ τα πόδια μου έχουν είχαν παραδοθεί παρόλα τα φλάτ παπούτσια(τα οποία και δεν σταμάτησα να μου τα θαυμάζω μετά από όσα είχα δει!!!) πάω στο Attica για να δω τους Professional Sinnerz. Α σαν πριβέ συναυλία ήταν, λίγος κόσμος που αμέσως έμπαινε στο κέφι. Ναι εκεί ξέχασα την κούραση μου! Γενικότερα ήταν μια υπέροχη προσπάθεια τόσο από τον Δήμο όσο και από τα μαγαζιά, σαμπάνιες και μικρομπουφέδες παντού. Λυπάμαι δεν έβγαλα περισσότερες φωτογραφίες ήμουν απασχολημένη στο να περπατάω και να παρατηρώ

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Προσωπικές στιγμές


Οταν έκανα μάθηματα ζωγραφικής παρατηρούσα πολύ τις ανθρώπινες σκιές. Λάτρευα τις καμπύλες του γυναικείου σώματος, τόσο πολυδιάστατο, τόσα χρώματα. Την δυναμικότητα των ανδρικών μυών... Ειδικότερα όταν έκανα ένα στημένο σκηνικό έλεγα στο δάσκαλο μου ότι έπρεπε να ήμουν τρελή, ήταν τέτοια η έκσταση (αλλά και η κούραση, πολύ μέτρημα με ακτίνα) που έβλεπα χρώματα που δεν υπήρχαν. Αυτός πάντα με καθησύχαζε λέγοντας ότι η φαντασία δεν έχει όριο και απλά αυτός είναι ήταν εκει για να μας βοηθήσει να την αποδώσουμε καλύτερα. Ηταν ένα από τα πιο γρήγορα μοντέλα που αποτύπωσα με κάρβουνο.

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Σάββατο και καμία όρεξη για φωτογραφίες! Αλλά για ηρεμία ... ου φούλ! Εδώ και 3 μέρες έχω λάβει πρόσκληση από 3 blogers να συμμετέχω σε ένα παιχνίδι. Που κόλλαγα και δεν το έπαιζα... ?? Από ότι κατάλαβα πρέπει να το ανταποδώσεις σε άλλους 10 blogers που δεν έχουν πάρει μέρος. και εκεί κόλλησα!!! μα που που θα βρώ άλλους 10? και όμως απίστευτο ε? άλλo κομμάτι που με κόλλαγε είναι ότι όλες κάνατε Links στους 10 που καλούσατε. sos όποιος μπορεί να μου το εξηγήσει γιατί δεν ξέρω να το κάνω, Please !!! έχοντας κατεβάσει μούτρα που εγώ δεν μπορώ να το παίξω είπα λοιπόν να το κάνω με τον δικό μου τρόπο (συγγνώμη αν χαλάω τους κανόνες και εύχομαι να μην το κάνει κανένας άλλος). Διάβαζοντας λοιπόν τις λίστες των κοριτσιών που με κάλεσαν είδα ότι όλες μοιάζουν, όλες αγαπούν την οικογένεια τους, τις κατασκευές τους και τους αναγνώστες τους. Για να δώ λοιπόν εγώ τι αγαπάω...
1)Τους απογευματινούς καφέδες (δεν θα χειμωνιάσει, τότε θα είναι ακόμη πιο ωραίοι)
2) Την κοριτσοπαρέα (φίλες μου, μου λείπετε)
3) Οι εκπλήξεις και το σκάρωμα τους που κάνω στον καλό μου
4) Τα δώρα που κάνω σε όσους αγαπώ, ειδικότερα στην αδερφή μου (απλά ο παραπάνω ξεχωρίζει τόσο ώστε να καταλαμβάνει δικιά του θέση στην λίστα και λογικό ε?)
5)Η μαγειρική-ζαχαροπλαστική όταν έχω όρεξη φυσικά!!
6) Οι κατασκευές μου (σώπα βρε κοπελιά αλήθεια??)
7) Την οικογένεια μου και τις 3 ξαδέρφες μου (πιο μικρές ηλικιακά, την μεγάλη που πέρασε Αθήνα και θα είναι πλέον κοντά μας, μεγαλώνει η κοριτσοπαρέα!)
8)Τις εκδρομές (εξωτερικό και βουνό). Χαίρομαι που όσο δύσκολα και είναι τα πράματα κάθε χρόνο κάνω ένα ταξίδι στο εξωτερικό
9) Τα χρώματα και τα μοτίβα! Γιατί πλέον κάποιο θεωρούν ότι όσο μεγαλώνουμε δεν μπορούμε να βάλουμε μια λιλά ζακέτα με πον πον? αφού μας φτιάχνουν την διάθεση... ωχού!
10)Την καινούργια ακόμη λίγη βέβαια δυναμικότητα μου.
Εχω και άλλα να πώ αλλά μάλλον λόγο καιρού μου έρχονται και τα πιο τρελά. Ελπίζω να παίξουν και άλλοι γιατί πολλοί μου άρεσε που διάβαζα λίστες!

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010



Αυτή τη φορά εγώ ήμουν ο δύσκολος πελάτης. Ειχα ένα υπέροχο manoush ρομαντικό φόρεμα. Επίσης τέλεια ψηλά μπεζ με χρυσά τρουκς πέδιλα. Δεν ήξερα λοιπόν εάν το λίγο ροκ παπούτσι μου πήγαινε με το αέρινο φόρεμα. Ομως μια μπεζ ζώνη λάστιχο στην μέση το έκανε πιο σέξυ και έτσι με ευκόλυνε στα αξεσουάρ. Τόλμησα με μακριά σκουλαρίκια! Επαιξα με σύρμα επιχρυσο, μεταξωτό νήμα, κέρινο σχοινί. Τα αξεσουάρ μας πολλές φορές προσδιορίζουν το στυλ μας.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010



Συνεχίζοντας το κλίμα των αναρτήσεων μου, σας δείχνω τις μπομπονιέρες που έκανα για γάμο τον Ιούνιο. Η νύφη ήθελε το κυρίως στοιχείο να είναι το πορτοκάλι και εγώ ήθελα στοιχεία της φύσης για αυτό και το ύφασμα ήταν λινάτσα ενώ από μέσα χαρτί (σαν πλεκτό) έκανε την αντίθεση. Για έξτρα μυρωδιά προσθέσα την κανέλα. 650 μπομπονιέρες τοποθετήθηκαν σε λευκά τελάρα μαναβικής διακοσμημένα με λευκή γάζα. Δυστυχώς επειδή στον γάμο δεν πήγα ακόμα περιμένω να μου στείλει φωτογραφίες η φιλενάδα - νύφη από την σχετική παρουσίαση.

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Αυτή την κυριακή μια φίλη μου βαφτίζει τον μπέμπη της. Πρέπει να σας πώ ότι ήταν πάρα πολύ αγχωμένη γιατί δεν έβρισκε κάτι ιδιαίτερο για τον μικρό της. Το θέμα που είχε επιλέξει ήταν τα καράβια. Αυτό που δεν ήταν εφικτό ήταν όλο το σετ να το προμηθευτεί από ένα μαγαζί. Σίγουρα σαν γυναίκες ψάχνουμε την τελειότητα αλλά δεν σας έχει τύχει κάποιες φορές συνολικά να μην σας "κολλάει" κάτι? Της έδειξα φώτος από την περσινή ανάλογη βάπτιση που είχα αναλάβει. Κάπως ανάλογα τελικά έκανα και του μικρού της τα βαπτιστικά. Για μια ακόμη φορά έκοψα και σφυρηλάτησα αλπακά ώστε να φτιάξω πολλά καράβια. Ενα μεγάλο στόλιζε την λαμπάδα του η οποία απέκτησε όγκο με πολλές στρώσεις από ύφασμα γάζας. Την "τσαχπινιά" την έκανε ο ριγέ φιόγκος του.


Το κουτί των μαρτυρικών. Το σφυρήλατο καραβάκι διακόσμησε σχεδόν τα πάντα. Τα μαρτυρικά είναι με φιλντισένιο σταυρό και ασημένιο καραβάκι.

Το κουτί(διακοσμημένο και αυτό) με το σετ λαδόπανου. Ηθελα όλα να είναι περιποιημένα, έτσι μια πετσετούλα επώνυμη ήταν απαραίτητη (λεπτομέρεια, άλλωστε έτσι δεν πρέπει?). To μπουκάλι το διακόσμησα με το ίδιο μέταλλο γύρω από το ριγέ ύφασμα της λαμπάδας. Παρολο που τα κουτιά είναι πουά ήθελα να υπάρχει αντίθεση στα μοτίβα, για αυτό επέλεξα και ριγέ ύφασμα στις ίδιες αποχρώσεις. Οπτικά είναι πολύ πιο ενδιαφέρον έτσι! Το σακκουλάκι περιλαμβάνει μυρωδάτο σαπουνι.


Το βαλιτσάκι έπρεπε να ταιριάζει και αυτό στο στύλ της βάπτισης.

Kαι τέλος τα κεριά της κολυμπήθρας

Συμπέρασμα: α)κάθε φορά και καλυτερα μου γίνονται κάποια πράματα β) πολύ χαίρομαι που όσοι με ξέρουν και αναγνωρίζουν την διάθεση και την θέληση μου, μου εμπιστεύονται τις προσωπικές τους στιγμές.Να τους ζήσει!

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

A baby´s necklace


Οταν έχεις μια μικρή ανιψιά η οποία ακόμα δεν είναι καν 2 χρονών και κολλάει επάνω σου για να σου πάρει σκουλαρίκια (σε αυτό το σημείο είναι που φοβάσαι τον ακρωτηριασμό σου!!!), βραχιόλια αλλά με μεγαλύτερη αδυναμία τα κολιέ σου τα οποία λόγω ύψους της μόλις τα φοραέι καθαρίζουν και το πάτωμα , δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να της φτιάξεις το πρώτο της κολιέ (ή μήπως ένα ακόμα αξεσουάρ για να ακονίζει τα καινούργια δοντάκια της?).

followers "friends"

Ε ας μιλήσω για μένα...

Η φωτογραφία μου
Imagine having a suspicion that you are good at something but never dare to try this something. The reason for the 'reality' of my suspicion was a leather-crystal necklase that i made and i gifted it to my sister. The search and agony for me to find the materials, then to make it and even sew it was enough to spur me on to see what more I can do with my imagination. My imagination needed a little push and help. This is why I followed painting classes, hand-crafted jewelry, applied arts and sewing lessons. Yet I still want to know more. I love to give my personal little touch to everything that surrounds me and enjoy sharing my ideas. Is there anything better? The yaer 2014 founds me in a new country: to England. Different images, different inspirations, let' see what i ll come up. See you around.