Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Προσωπικές στιγμές


Οταν έκανα μάθηματα ζωγραφικής παρατηρούσα πολύ τις ανθρώπινες σκιές. Λάτρευα τις καμπύλες του γυναικείου σώματος, τόσο πολυδιάστατο, τόσα χρώματα. Την δυναμικότητα των ανδρικών μυών... Ειδικότερα όταν έκανα ένα στημένο σκηνικό έλεγα στο δάσκαλο μου ότι έπρεπε να ήμουν τρελή, ήταν τέτοια η έκσταση (αλλά και η κούραση, πολύ μέτρημα με ακτίνα) που έβλεπα χρώματα που δεν υπήρχαν. Αυτός πάντα με καθησύχαζε λέγοντας ότι η φαντασία δεν έχει όριο και απλά αυτός είναι ήταν εκει για να μας βοηθήσει να την αποδώσουμε καλύτερα. Ηταν ένα από τα πιο γρήγορα μοντέλα που αποτύπωσα με κάρβουνο.

5 σχόλια:

  1. !!!! Eίναι πολύ καλή δουλειά !!! Μου αρέσουν οι λεπτομέρειες και μου αρέσει που αφήνεις και την φαντασία ελεύθερη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαίνεται ολοκληρωμένο αν και ατέλειωτο....δεν ξέρω αν κατάλαβες....σαν να το έκανες σκόπιμα έτσι...Είναι πολύ ωραίο και εκφραστικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλή δουλειά δεν ξέρω αν το λές! Διαφορετικό το λές! Τις περισσότερες φορές δεν έκανα πρόσωπα, ουμ παρά μόνο όταν ήθελα να παιδευτώ πολύ!! Πάντως όσα γυμνά πορτρέτα έχω θέλω να τα βάλω σε κάδρα στο υπνοδωμάτιο μου, επείδη όλα είναι σχετικά μικρά και όλα με κάρβουνα δεν είναι πρόστυχα αλλά ρομαντικά. ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το λέω πολύ καλή δουλειά γιατί πραγματικά είναι κι έχεις απολυτο δίκιο !! Μου αρέσει γιατί δεν είναι πρόστυχο αντίθετα έχει κάτι το ρομαντικό!!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρε Αγγελικούλι είσαι ταλέντο!!!!!Είναι καταπληκτικό!
    έχω να πιάσω κάρβουνο απο το 2ο έτος της σχολής! μιλάμε για χρόοοοοοοονια (όσα τα ο) και φυσικά ΔΕΝ ειναι προστυχο!
    Μην τα παρατήσεις!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

followers "friends"

Ε ας μιλήσω για μένα...

Η φωτογραφία μου
Imagine having a suspicion that you are good at something but never dare to try this something. The reason for the 'reality' of my suspicion was a leather-crystal necklase that i made and i gifted it to my sister. The search and agony for me to find the materials, then to make it and even sew it was enough to spur me on to see what more I can do with my imagination. My imagination needed a little push and help. This is why I followed painting classes, hand-crafted jewelry, applied arts and sewing lessons. Yet I still want to know more. I love to give my personal little touch to everything that surrounds me and enjoy sharing my ideas. Is there anything better? The yaer 2014 founds me in a new country: to England. Different images, different inspirations, let' see what i ll come up. See you around.