Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Κάπου στου Ψυρρή


Πραγματικά θελετε λόγω της έλλειψης χρημάτων είτε λόγω της σαβούρας που μας πασάρουν τα μαγαζιά τώρα με τις εκπτώσεις δεν είχα ψωνίσει τίποτα έως σήμερα το μεσημέρι. Το στούντιο του σχεδιαστή Σωτήρη Γεωργίου στου Ψυρρή, είναι πλέον πολύ οικείο σε εμένα αν και κάθε φορά που πάω είμαι τελείως αποβλακωμένη από την ζέστη και απλά τον αφήνω να κάνει την δουλειά του. Τα καλοκαιρινά του φορέματα είναι πάρα πολύ άνετα (ξέρετε από αυτά που δεν θέλουμε να εφαρμόζουν επάνω μας και να είναι με έντονα κοψίματα ή περίεργες ραφές) τόσο άνετα και κομψά που επέλεξα ένα. Αν και υπήρχαν και πολλά άλλα που θα αγόραζα, για την συγκεκριμένη περίσταση (εμ θα είναι το backup dress μου σε μια εκδήλωση) είναι ιδανικό. Εχει υπέροχο ύφασμα και αν και φαίνεται πολύ απλό δεν είναι καθόλου. Φυσικά με κέρδισε η πλάτη του! Κάποια στιγμή πρέπει να αξιωθώ να φωτογραφίσω τον χόρο του

Πλάτη? "Βγάλτην έξω" φωνάζει και εντυπωσιάζει

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

shoes


Επιτέλους το βρήκα! Δεν ξέρετε τι τράβηξα μέχρι να βρώ ένα παπούτσια που να με ικανοποιεί. Ηθελα κάτι καλό και γκρί. Το γκρί το είχα ήδη ξεχάσει αφού η αγορά είναι γεμάτη με φούξια, nude, χρυσά και ασημί πέδιλα. Πωπω απογοήτευση! Μα δεν μπορεί έλεγα να μην υπάρχει κάτι γκρί και στο νούμερο μου. Είχε ήδη περάσει 1 μήνας με έρευνα στην Ερμού, στο Κολωνάκι, στην Κηφισιά, στο Golden, στην Γλυφάδα... ε τι και άλλο? Τυχαία βρέθηκα στην armani στο Κολωνάκι. Στόλιζαν την βιτρίνα και έτσι έκανα ντου για να τα πάρω. "Α λυπάμαι είναι το τελευταίο νούμερο και δεν μπορούμε να σας το δώσουμε μέχρι να αλλάξουμε βιτρίνα" ακούστηκε μια ξινή ατάκα. Είπα Αγγελική μην σκυλιάζεις τώρα που το βρήκες δεν τα αφήνεις. Αφησα το τηλ. μου για να με πάρουν μόλις θα άλλαζαν βιτρίνα και μετά από μια εβδομάδα ήταν δικά μου. Μάλιστα ο υπάλληλος με πήρε μόλις κιόλας τα έβγαλαν γιατί θυμόταν πόσο πολύ τα ήθελα. Γιατί τα πήρα? Για το υπέροχο bronze τακούνι και φυσικά γιατί είναι απίστευτα άνετα. Τέλος γιατί ο σύντροφος μου ξετρελάθηκε, μαζί μου έψαχνε κιόλας τόσο καιρό. Εξάλλου εκείνη την ημέρα που θα τα βάλω θέλω να του αρέσω πολύ! Ομως με έσκασαν τα άτιμα

λεπτομέρειες

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011


Αυτή την φορά η γειτονιά δεν μύρισε καμμένο αλλά πάλι κάτι ανακυκλώθηκε. Εκανα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια για μια φίλη που πολύ απλά μου ζήτησε κάτι λευκό και διακριτικό. Τι το ανακυκλωμένο έχουν? Το λευκό λουράκι είναι χερούλι από σακκούλας!!! Αλλη μια έξυπνη χρήση. Τα νεότερα: ένα νέο blog ήρθε...http://losmanitsosavelo.blogspot.com/ και μου έβαλε φωτιά το 2ημερο να νοικιάσω ποδήλατο. Αν και δεν τα κατάφερα γιατί τελικά κατέληξα να πάω θέατρο και για βουτιές το επόμενο σκ που θα ξαναφύγω από την πηχτή Αθήνα δεν μου την γλιτώνει κανένα ποδηλατάκι! Καλή αρχή Αλεξία και Χρύσα

followers "friends"

Ε ας μιλήσω για μένα...

Η φωτογραφία μου
Imagine having a suspicion that you are good at something but never dare to try this something. The reason for the 'reality' of my suspicion was a leather-crystal necklase that i made and i gifted it to my sister. The search and agony for me to find the materials, then to make it and even sew it was enough to spur me on to see what more I can do with my imagination. My imagination needed a little push and help. This is why I followed painting classes, hand-crafted jewelry, applied arts and sewing lessons. Yet I still want to know more. I love to give my personal little touch to everything that surrounds me and enjoy sharing my ideas. Is there anything better? The yaer 2014 founds me in a new country: to England. Different images, different inspirations, let' see what i ll come up. See you around.