Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010


Τελευταία αναννεώνω πολλά πράματα. Οχι μόνο εξαιτίας οικονομική στενότητας, αλλά και απλά επειδή θέλω να απασχολούμαι. Στο μάθημα εφαρμοσμένων τεχνών, μας έδειξαν το πολύ γρήγορο κόλπο του ταμποναρίσματος. Ενα μπουκάλι απο κρασί και μέρος ενός φωτιστικού ήταν τα πειράματα μου. Σε ένα πιάτο έβαλα αρκετή ποσότητα ακρυλικό χρώμα λευκό και μάυρο. Με ένα μικρό βαμβακερό πανί, έπαιρνα από το κάθε χρώμα. Αρκετό λευκό και λίγο μάυρο μιας και ήθελα να βρει γκρι. Οταν το πανάκι είχε και τά δύο χρώματα άρχισα να ταμπονάρω, δηλαδή να ακουμπάω πεταχτά το πανί στο μπουκάλι. Σε 4 λεπτά είχε τελειώσει (εάν θέλετε περνάτε και λούστρο νερού όταν στεγνώσει). Οσο αφορά το πορτατιφ, ήταν κλασσικό μπεζ με ασημί κορμό από το ΙΚΕΑ. Κορδελες κολλημένες με σιλικόνη και κάποιες λευκές πινελιές στο ύφασμα του καπέλου. Κάτι μου λέει ότι τα αντικείμενα του σπιτιού μου έχουν αρχίσει να με φοβούνται!! Επόμενο βήμα να βάψω το κομοδίνο (εμ να μην ταιριάζει και αυτό με το πορτατίφ?)

3 σχόλια:

  1. ναι ναι να το βάψεις το κομοδίνο. Απέναντι ακριβώς από το γραφείο μένει μια κοπελίτσα που βρήκε κάπου (δεν ξέρω που) ένα παλιό κομοδίνο. Την έβλεπα όλη την περασμένη εβδομάδα να το ξύνει και να το τρίβει και μετά να το περνάει με ειδική μπογιά και μετά το έβαψε από πάνω ένα καταπληκτικό εκρού κρεμ και έγινε κούκλα! Σαν καινούργιο αλλά ακόμα καλύτερο γιατί το είχε φτιάξει η ίδια! Go Αγγελική GO!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαλαρά θα το βάψω! το επόμενο που έχω είναι ένα μικρό τραπέζι να το κάνω κρακελε. Πήγα στο σπίτι ένος φίλου μου και επειδή μένει μόνος του σε μεγάλο σπίτι, άρα είχε χώρο, μάζεψε από τα σκουπίδια ένα γραφείο, τύπου σαν τα παλια χοντρα και βαριά που έιχαν οι τράπεζες. Το έξυσε το λούστραρε και ήταν σούπερ. η κοπέλα δηλ. κατι θα πέρασε σαν βάση και μετά την μπογιά. Παλιό κομοδίνο... τι τυχερή! I GO I GO

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. άσε κι εγώ το ζήλεψα το κομοδίνο που βρήκε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

followers "friends"

Ε ας μιλήσω για μένα...

Η φωτογραφία μου
Imagine having a suspicion that you are good at something but never dare to try this something. The reason for the 'reality' of my suspicion was a leather-crystal necklase that i made and i gifted it to my sister. The search and agony for me to find the materials, then to make it and even sew it was enough to spur me on to see what more I can do with my imagination. My imagination needed a little push and help. This is why I followed painting classes, hand-crafted jewelry, applied arts and sewing lessons. Yet I still want to know more. I love to give my personal little touch to everything that surrounds me and enjoy sharing my ideas. Is there anything better? The yaer 2014 founds me in a new country: to England. Different images, different inspirations, let' see what i ll come up. See you around.