Κουμπώσαμε

Δυστυχώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που φοράνε την βέρα τους. Αν και πάρα πολύ ωραίο δαχτυλίδι, εμ... το βρίσκω βαρετό να φοράω το ίδιο κόσμημα κάθε μέρα. Θέλω συνέχεια να αλλάζω αξεσουάρ. Που κολλάει αυτό με την φώτο? Λοιπόν μου αρέσουν και τα ανδρικά αξεσουάρ κυρίως τα λιτά κορδονάκια χεριού. Δεν είχα βρει τον τρόπο να πείσω τον Γιάννη να φορέσει μέχρι που βρήκα το κουμπί του! Του είπα ότι θα φοράμε και οι δύο βραχιολάκια κουμπιά για να μοιάζουμε, αφού δεν φοράω βέρα. Επιπλέον μάλλον το πέτυχα και σε χαλαρή φάση, όπου τελικά το κόλπο έπιασε και πρόθυμα το φόρεσε. Μια βόλτα στου Ψυρρή θα σας κάνει και εσάς να κολλήσετε στα μαγαζιά με τα χύμα κουμπιά και να κάνετε πολλά βραχιολάκια.

Πριν 2 εβδομάδες ερωτεύτηκα το Εδιμβούργο! Μάλλον ο διπλανός μου το ερωτεύτηκε ακόμα περισσότερο! Τρελή φάτσα έτσι?

Νομίζω ότι όποτε θα έχουν κάποια εκδήλωση οι σύλλογοι των χωριών μας (επεξήγηση μαμάς: σύλλογος Αγιού Δημητρίου Ζάρακος και μπαμπά: Γλάστρας Καλαβρύτων) θα το καθιερώσω να προσφέρω κάτι σε κάθε λαχειοφόρο αγορά που κάνουν. Συνήθως τα έσοδα από τους λαχνούς πάνε σε κοινωνικά έργα, όπως στο βάψιμο σχολείου κτλ. Το να δώσω λοιπόν ένα κολιέ (λίγο πιο σοφιστικέ από αυτά που συνηθίζω) ώς δώρο στην λαχειοφόρο είναι πολύ ευχάριστο. Για να κρατάμε ζωντανά και τα έθιμα μας. Αμέ... δεν είναι ωραίο έθιμο να χαρίζονται πετινοί μέσω λαχειοφόρου? Εχει και αυτό τον χαρακτήρα του. Χο! Εάν την επόμενη φορά ενημερωθώ σχετικά νωρίτερα θα σας καλέσω να προσφέρετε και εσείς κάποια δημιουργία σας. Σύμφωνοι?