Νέα μέλη στην παρέα μας!

Αμάν και έτρεξα! Οπου το έτρεξα αφορά το μαιευτήριο και όπου το αμάν αφορά την αφηρημάδα μου ότι γεννούσε μια φίλη μου. Επειδή λοιπόν έκανε διδυμάκια ήταν με ραντεβού η γέννα. Ε εγώ δεν θυμόμουν την μέρα, ώσπου με πήρε η αδερφή μου και μου είπε ότι γέννησε ένα μπέμπη και μια μπέμπα. Τι χειροποίητο λοιπόν να έκανα? Επηρρεασμένη από την Ζωή που είχε φτιάξει κάτι υπέροχες σαλιάρες που σε έκαναν να θες να φας φρούτόκρεμα έφτιξα και εγώ μια για την μικρή (για πατρόν χρησιμοποίησα από το ΙΚΕΑ τις χάρτινες παιδικές σαλιάρες που έχει στο εστιατόριο). Ομως για τον μπέμπη δεν είχα μαλακά και ωραία υφάσματα. Επιπλέον δεν είχα και πολύ χρόνο και κατέληξα κατά κάποιο τρόπο να "συναρμολογήσω" τον πιγκουίνο. Εκοβα και κόλλαγα τα κομμάτια με κόλλα σιλικόνης. Τον γέμισα και ήταν έτοιμος. Φυσικά προειδοποίησα την νέα μαμά να τον έχει μόνο για διακοσμητικό. Αν και δεν ξέρω ακόμα εντυπώσεις γιατί ήταν αρκετά κουρασμένη (ε δύο παιδάκια σε μια γέννα δεν το λες και λίγο), εγώ τα χάζεψα αρκετά... και τα δώρα αλλά και τα νέα μωρά της παρέας μας! Τώρα χαίρομαι που ο κυριακάτικος καφές στο θησείο θα συνοδεύεται και από κλαψουρίσματα... για την διαφορά!

Οι σακκούλες έγιναν λίγο ακόμα πιο γνωστές

Γεια σε όλους! Μας είδατε την Κυριακή? Τι τέλεια εμπερία! Δεν είχα ξαναβρεθεί σε στούντιο παρόλαυτα η ιδέα του να παρευρεθώ δεν με τρόμαζε και πολύ. Μάλλον φταίει το ότι τελευταία δεν έχω πολύ χρόνο να σκεφτώ τα πάντα... ε και καλύτερα. Ετσι χαλαρή βρέθηκα στην κυριακάτικη εκπομπή του "Μες στην καλή χαρά". Σίγουρα ένα άτομο το οποίο ήταν στο κλίμα της εκπομπής ήταν η οικοδέσποινα. Ηταν και η πρώτη που με χαιρέτησε πέρα από τους διασκεδαστικούς και τρελούς cameramen και floormanagers. Το κλίμα επαγγελματικό με μεγάλο περιθώρια για χαβαλέ. Ολα κυλούσαν γρήγορα και ευχάριστα και αυτό μου το επιβεβαίωσε και το συνεργείο. Παρουσίασα με τον Θέμη Γεωργαντά αξεσουάρ από σακκούλες. Μετά την παρουσίαση τα σχόλια από τους δικούς μου ανθρώπους ήταν ήσουν κούκλα άνετη αλλά το καλύτερο σχόλιο το άκουσα την Δευτέρα. Σε ένα εργαστήρι μια κοπέλα με ρώτησε πότε θα ξαναπάω για να μάθει και άλλες κατασκευές για να κάνει με τα παιδιά του group της. Ηδη είχε λιώσει πολλές σακκούλες αλλά και τα παιδιά είχαν κάνει ωραία λουλούδια. Τότε πραγματικά συγκινήθηκα γιατί όντως τα είπα τόσο κατανοητά ώστε κάποιοι να τα κάνουν. Καλή συνέχεια

χρόνια πολλά! μετά από μια ωραία χθεσινή κοριτσίστικη κουβέντα συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή την μέρα την γιορτάζουμε για την γενικότερη έννοια του έρωτα. Αν και στο περισσότερο κόσμο αυτή η μέρα συνδέεται οπωσδήποτε με κάποιο ταίρι τελικά δνε είναι απαραίτητα έτσι. Είμαστε ερωτευμένοι με τόσα πολλά πράματα... με την ζωή μας κυρίως, με τον ευατό μας που τον παραμελούμε, με το σπίτι μας, με ότι μας εξιτάρει και μας ηρεμεία, με κάθε ωραία εικόνα! Αρα για αυτούς τους λόγους χρόνια μας πολλά! Μια φίλη λοιπόν ήθελε ένα δαχτυλίδι ανακύκλωσης για να το βάλει στην επέτειο της με τον καλό της. Της έκανα 2 για να διαλέξει. Σήμερα σας δείχνω αυτό που έκανα πάλι από σακκούλες. Ενα vintage κουμπί από μαγαζί στου Ψυρρή και ένα τεράστιο χαμόγελο της που μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το ομολογώ ήθελα να το κρατήσω. Τελικά αφού μου είχε μείνει σακκούλα κατέληξα να κάνω πολλά πράματα και για μένα...

Οταν γίνεσαι "πατίνι" έχεις και έμπνευση?

Ε βρε ας μην επαναλαμβάνομαι ότι δεν χρησιμοποιώ πολύτιμα μέταλλα, πολύτιμους λίθους κτλ. Από την μια οι τιμές έχουν φτάσει στον Θεό (όπως λέει και η κουμπάρα μου και όλο κλαιγόμαστε ότι δεν μπορούμε να πάρουμε ασήμι), από την άλλη που να τρέχουμε στο κέντρο για να πάρουμε υλικά ... για να δούμε τι έχει η κουζίνα μας κτλ. Ετσι προέκυψαν αυτά τα δαχτυλίδια,. Είναι κομμάτια από πλαστικά μπουκάλια, είναι σακκούλες σουπερ μάρκε, είναι κουτάλια είναι τελικά μες στην τρέλα τους, όπως εγώ! Ε έχουν και λίγες ημιπολύτιμες πέτρες. Κάποια από αυτά αλλά και άλλα νέα, βρήκαν δάχτυλα για να φορεθούν. :Ρ Ολα αυτά με ξεκολλάνε από την καθημερινή τρέλα τύπου σήμερα δουλεύεις αλλά άυριο έχεις το δικαστήριο σου, τύπου να βιαστώ να γυρίσω για να μαγειρέψω, αλλά πότε θα διαβάσω? τύπου να μην ισιώσω τα μαλλιά αφού φυσικά δεν προλαβαίνω, και με τον σύντροφο μου πότε θα πάω για έναν καφέ? όλα αυτά που μας αγχώνουν και μας έχουν βάλει πατίνια στα πόδια. Μπορεί κάποιος να μου τα ξηλώσει?

Το τραπεζάκι από τον δρόμο

Εδώ και 2 μήνες έχουμε βάψει κάποια δωμάτια του σπιτιού. Ευτυχώς πλέον δεν είναι το κλασσικό μπεζ καφέ σπίτι (που κρατούσε ένας εργένης τόσα χρόνια μέχρι που του κατσικώθηκα εγώ :P) αλλά έχει γίνει ένα χρωματιστό μοντέρνο σπίτι. Το υπνοδωμάτιο μας έγινε λιλά ανοιχτό και ανοιχτό μωβ. Πιστέψτε με άλλαξε ο ύπνος μας. Επειδή δεν είμαι και το πιο εύκολο άτομο στον ύπνο, σε αυτό το δωμάτιο χαλαρώνω απίστευτα πλέον. Οταν λοιπόν το βάψαμε, ήταν καιρός να φροντίσω και για το κομοδίνο μου. Εψαχνα τραπέζακι σε μίνιμαλ γραμμή, ότι έβρισκα (ακόμα και στο ΙΚΕΑ) είχε από 80 έως 100 €. Ε όχι! Για άλλη μια φορά η μανούλα με έσωσε. Βρήκε αυτό το τραπεζάκι στα σκουπίδια σε άριστη κατάσταση. Αρχικά ήταν καφέ και το πέρασα με μια στρώση λευκό περλέ χρώμα. Αν και κανονικά ήθελε δεύτερο χέρι(βλέπετε ακόμα τις πινελιές) αυτό το πρόχειρο και ατημέλητο μου άρεσε. Η κορνίζα που το διακοσμεί έχει περαστεί με 2 χέρια από το ίδιο χρώμα. Ομως η βάση της ήταν ήδη λευκή για αυτό φαίνεται διαφορετικό. Το λευκό περλέ χρώμα (σαν λάμψη μαργαριταριού) σαν το προτείνω αν θέλετ να δώσετε σε κάτι ένα ρομαντικό στυλ.

Τα χχχ

Οπως σας είχα ξαναπεί σε παλαιότερη ανάρτηση τον Δεκέμβριο έφτιαξα πολλά πράματα. Τα σκουλαρίκια αυτά είναι από σακκούλα μαναβικής συγκεκριμένα με επίχρυσο κούμπωμα. Είναι αρκετά μεγάλα γιατί όπως έχω πεί μου αρέσουν οι όγκοι αλλά και λόγω όγκου μπορεί να φορεθεί και μονό. Οσο αφορά την ζωγραφισμένη καρδιά αλλά και τα ΧΧΧ ήταν έμπνευση οπώς τις που σαν σχέδια τα χρησιμοποιούν συχνά στις δημιουργίες τους. Οσα έχω κάνει ελπίζω μόλις χαλαρώσω από το διάβασμα να αναννεώσω επιτέλους με αυτά την σελίδα μου στο facebook. Παρόλαυτα συνεχίζω να το μισώ! Δύο χρόνια μετά την δημιουργία του profil μου συνεχίζω να ελπίζω πλέον ότι όλοι μου οι γνωστοί να μπαίνουν στο blog μου και να απεξαρτηθούν σταδιακά από το facebook.