Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012
Οταν γίνεσαι "πατίνι" έχεις και έμπνευση?
Ε βρε ας μην επαναλαμβάνομαι ότι δεν χρησιμοποιώ πολύτιμα μέταλλα, πολύτιμους λίθους κτλ. Από την μια οι τιμές έχουν φτάσει στον Θεό (όπως λέει και η κουμπάρα μου και όλο κλαιγόμαστε ότι δεν μπορούμε να πάρουμε ασήμι), από την άλλη που να τρέχουμε στο κέντρο για να πάρουμε υλικά ... για να δούμε τι έχει η κουζίνα μας κτλ. Ετσι προέκυψαν αυτά τα δαχτυλίδια,. Είναι κομμάτια από πλαστικά μπουκάλια, είναι σακκούλες σουπερ μάρκε, είναι κουτάλια είναι τελικά μες στην τρέλα τους, όπως εγώ! Ε έχουν και λίγες ημιπολύτιμες πέτρες. Κάποια από αυτά αλλά και άλλα νέα, βρήκαν δάχτυλα για να φορεθούν. :Ρ Ολα αυτά με ξεκολλάνε από την καθημερινή τρέλα τύπου σήμερα δουλεύεις αλλά άυριο έχεις το δικαστήριο σου, τύπου να βιαστώ να γυρίσω για να μαγειρέψω, αλλά πότε θα διαβάσω? τύπου να μην ισιώσω τα μαλλιά αφού φυσικά δεν προλαβαίνω, και με τον σύντροφο μου πότε θα πάω για έναν καφέ? όλα αυτά που μας αγχώνουν και μας έχουν βάλει πατίνια στα πόδια. Μπορεί κάποιος να μου τα ξηλώσει?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
followers "friends"
Ε ας μιλήσω για μένα...
- "Los Angelinos"
- Imagine having a suspicion that you are good at something but never dare to try this something. The reason for the 'reality' of my suspicion was a leather-crystal necklase that i made and i gifted it to my sister. The search and agony for me to find the materials, then to make it and even sew it was enough to spur me on to see what more I can do with my imagination. My imagination needed a little push and help. This is why I followed painting classes, hand-crafted jewelry, applied arts and sewing lessons. Yet I still want to know more. I love to give my personal little touch to everything that surrounds me and enjoy sharing my ideas. Is there anything better? The yaer 2014 founds me in a new country: to England. Different images, different inspirations, let' see what i ll come up. See you around.
Για τα δακτυλίδια δεν θα πω τίποτα, αλλά για τα πατίνια πολλά... Πάρε βαθιές ανάσες κορίτσι μου και συγκεντρώσου στα σημαντικά... Δλδ, σε σένα και τον Γιάννη... Γιατί μόνο αυτό μετράει πια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελή καλημέρα. Σαν να το ξεχνάω και αυτόν που και που από τα τόσα που σκέφτομαι. Μόλις δώ ότι το παρακάνω προσπαθώ όντως να συγκεντρωθώ. Κάποιες φορές πετυχαλινει. Οταν λοιπόν σκέφτομαι τα πατίνια μου σκέφτομαι και την Χρύσα, που όλο τρέχει. Εβαψε τα μαλλιά βιολετί! Θέλω να την δώ. Θα είναι πολύ στυλάτα. Πότε θα κατέβεις κέντρο?
ΔιαγραφήΤι έκανε;;;;;;;;;;;;
Διαγραφήαυτό θέλω να το δω!!!!
Λέω μέσα στην βδομάδα, Πέμπτη. Βολεύει;;;
Πολυ ομορφα και πρωτοτυπα δαχτυλιδακια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν σκεφτεις τα υλικα απτα οποια ειναι φτιαγμενα, τοτε ειναι...WOWWW!
Αν βρεις τροπο να κατεβεις απτα πατινια, σφυρα τον κι εμενα γιατι....τρεχω σαν την τρελλη ωρες-ωρες! Ουτε να αρρωστησω προλαβαινω ουτε τον αντρα μου να δω!!!χαχαχα! Τα πρωτα 100 χρονια ειναι δυσκιολα αποτι μου λενε! Μετα στρωνειθ το πραμα....χαχα! ;ο)
Φιλια ζουζουνα!
Όταν ο άνθρωπος είναι εφευρετικός και έχει όρεξη για δημιουργία μπορεί να κάνει θαύματα! Έτσι, σε πείσμα των καιρών και των συγκυριών! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορίτσια επειδή σας παρακολουθώ είσαστε το ίδιο τρελές με εμένα. Ναι Αγγελική σε πείσμα των συγκυριών έχω γεμίσει όλο περίεργα αξεσουάρ. Αντε βρε να γεμίσω και με ρούχα! Πότε θα ράψω κάτι επιτέλους? ουυυ πάει καιρός θυμάμαι... Κορίτσια κάφτε και λιώστε τα όλα... χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήυπεροχη ιδέα,είναι πανέμορφα
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικα!!!!!!!χειροτεχνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα δαχτυλιδάκια!? Καλώς σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφή