Κάτι από το τίποτα!

Παρασκευή βραδάκι και βρέθηκα με τις ταλαντούχες φίλες Εμμανουέλα, Χρύσα και Ζωή. Πέρα λοιπόν από πολύωρη κουβέντα είχαμε και κάποια bonus έτσι απλά για τα καλά χριστούγεννα. Το σακκουλάκι με τα όμορφα πράματα που μου έκανε η Χρύσα είχε διακοσμηθεί με πολλά ρετάλια, που εμένα όμως συνδυαστικά μου έκανα κλικ! Φυσικά δεν γινόταν να τα αφήσω παραπονεμένα! Στην αρχή τα έκανα καρφίτσα μετά όμως ΄σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ funky και στο χέρι. Ετσι λοιπόν οι απλές κορδελίτσες από την Χρύσα έγιναν το νέο μου βραχιόλι!

To έξυπνο Σοφάκι!

Σ' αυτή την ανάρτηση δεν θα δείτε πρόσωπο, αλλά τις δημιουργίες προσώπου... της μαμάς μου Σοφίας! Πριν 2 εβδομάδες κατενθουσιασμένη έφερε σπίτι τις παραπάνω καρέκλες που βρήκε στα σκουπίδια... ναι ναι! Ηδη ψάχναμε μια μικρή πολυθρονίτσα για το σαλόνι αλλά ακόμα και στο ΙΚΕΑ οι μικρές είχαν 90 € χωρίς να μας ικανοποιούν. Ετσι ακόμα ψάχναμε κάτι οικονομικό στυλάτο και άνετο (χλωμό φυσικά). Αξιοποιήθηκε ο θησαυρός της με πλύσιμο, λουστράρισμα και νέο σούπερ ύφασμα. Ετσι έχοντας πλέον 2 καρέκλες με συνολικό κόστος 120 €. Αξιζε πάρα πολύ!

2η νέα αλλαγή! Το σύνθετο στο σαλόνι άλλαξε λίγο, το κοντό έπιπλο ήταν ίδιο με το ψηλό μέχρι που ο father το έκοψε (αν και πολύ καλό έπιπλο, που το έχουμε 20 χρόνια). Ο πίσω τοίχος είναι λάκα βαμμένη πράσινο απαλό, το οποίο έκλεισε μια συρρώμενη πόρτα (τελείως άχρηστη). Τέλος το πορτατίφ στα δεξία του έπιπλου ήταν στο μαγαζί του παππού μου απούλητο πάρα πολλά χρόνια και το ανακαλύψαμε στην αποθήκη. Φυσικά δεν μπόρεσε το Σοφάκι να αντισταθεί και να το ανανεώσει με φύλλα χρυσού.

Update my shoes? let me think...

Τελικά η μανία αλλαγής και μεταποίησης είναι να μην σου χτυπήσει την πόρτα της φαντασίας σου! Πριν 4 χρόνια μου χάρισαν αυτά τα κόκκινα μπαλαρινάκια. Μου τα έφεραν από την Ρώμη και αυτός ήταν ο 1ος λόγος για να μην τα χαρίσω ή πετάξω!(ψώνιο!!!) Ο 2ος λόγος είναι ότι είναι τα πιο τέλεια κατασκευασμένα δερμάτινα παπούτσια που έχω δει. Λαμπερά και ανθεκτικότατα! Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είμαι φαν του κόκκινου παόλαυτα τα έχω φορέσει αρκετές φορές. Τα ένιωθα όμως λίγο μεγαλίστικα έτσι εχθές είχε έρθει η ώρα τους! Ταραν ταραν! 2 κομμάτια χνουδωτό επίσης αληθινό δέρμα κολλήθηκαν διαγώνια ενώ δύο μαύρες δερμάτινες καρδιές έδωσαν την τσαχπινιά στην άκρη! (ελπίζω να μην το μετανιώσω για τις καρδιές). Το μόνο που χρησιμοποίησα ήταν ζεστή κόλλα! Μόνο και μόνο επειδή τα μεταποίησα πολύ τα καμαρώνω! χοχο!

Για την αδερφούλα που όλο ζητάει! και φυσικά όλο πέρνει με όλη μου την αγάπη!

Τι έγινε τελικά η ιστορία με το φόρεμα? και αρχίζουμε...
Σαν κλασσική γυναίκα σκάω ότι έχω κυτταρίτιδα και μην ξεχνάμε και τις αγαπημένες μας ρυττίδες. Τι κάνω γι αυτό? λίγο διάδρομο στο σπίτι και προσπαθώ (με κάποιες μικρές εξαιρέσεις) να κάνω υγιεινή διατροφή. Οσο αφορά τις ρυτίδες, ενυδατική-αντιηλιακή κρέμα και κρέμα ματιών. Αρα φροντίζω για να έχω, όπως λέμε! Αλλά συνήθως το έτερον σας ήμισυ δεν τα ακούει τα παράπονα και τα σχόλια σας "πωπω!" και "ιιι!!"? Ετσι λοιπόν και το δικό μου ταίρι πριν περίπου ένα μήνα μου έκανε δώρο 2 συνεδρίες για σύσφιξη σε ινστιτούτο αδυνατίσματος. Γενικά πάντα με παινεύει, αλλά μάλλον ήθελε απλά να δείξει το πόσο με νοιάζεται. Ετσι λοιπόν γέλασα όταν μου το είπε και του είπα ότι φυσικά και θα πάω για την εμπειρία! Οταν λοιπόν έφτασα, μαζί με την υπεύθυνη πήγαμε στον χώρο με τα μηχάνηματα. Αφού λοιπόν έβαλα το μαγιό μου, έπρεπε να δει σε ποια σημεία θα επικεντρωθούμε. Εδώ αρχίζει το γέλιο... (να σας ενημερώσω, ότι αφού δεν μπορείτε να με δείτε, είμαι αδύνατη και λίγο ψηλή). Η κουβέντα με την κοπέλα πριν αρχίσει η θεραπεία: "Μμμμμ, έχετε λίγο χαλάρωση", "χαλάρωση εννοείται τις ραγάδες?","όχι είναι λίγο πεσμένος ο πω.. σας!" (σκέψη: αμάν τι είπες ρε κοπελιά?πας καλά?), "βεβαίως έχουμε και περιττό λίπος!""δηλαδή?""ψωμάκια, έχετε θέμα. Θέλουμε δουλειά" (σκέψη: ένα μπαλτά ρε παιδιά!!!). Δεν μιλάω, κάνω την θεραπεία η οποία μου φάνηκε πάρα πολύ καλή γιατί το μηχάνημα δεν σταμάτησε να με τρίβει και να με νανουρίζει. Παρόλαυτα εγώ κλεισμένη στο μηχάνημα με φώτα από επάνω να τρεμοσβήνουν, ζωσμένη από καλώδια και το όλο σκηνικό να μου θυμίζει ¨βλέπω τον θάνατο σου" αυτή την γελοία ταινιούλα, σκέψεις που πραγματικά εκείνη την ώρα με έκαναν να γελάω μόνη μου. Τελειώνη η θεραπεία και με αναλαμβάνουν 2 πλέον υπεύθυνες. Μου πρότειναν 10 θεραπείες στην τιμή των 600 € φιλική τιμή (σκέψη: καλά να πάθω! μα και αυτές έχουν χαζέψει!!). "μα πραγματικά με 10 θεραπείες θα είστε οκ για όλο το έτος. εξάλλου είστε μικρή, πόσο χρονών είστε?" "30!" "τι? δεν σας φαίνεται καθόλου, παρά μόνο από τα μάτια" (σκέψεις: δεν υπάρχουν μόνο εικόνες που την γιαουρτώνω). Δούλεμα αυτές, δούλεμα και εγώ. Αρχισα λοιπόν να δείχνω ενδιαφέρον για τις προσφορές που μου έδωσαν τόσο για σώμα αλλά και για μάτια , να ρωτάω για δάνεια, για καλύτερες τιμές σε γνωστούς και άλλα. Κατενθουσιασμένες που θα έκλεινα, την σούπερ προσοφορά τους στα 1200 €, τις άφησα περιμένοντας το 2ο ραντεβού. Οταν λοιπόν έφυγα έσκασα στα γέλια. Με αυτοέκραξα, γιατί διαμαρτύρομαι για το σώμα μου αλλά και για το πόσο σούργελο (με την καλή έννοια) είμαι. Τότε είδα ένα μαγαζί με ωραία στενά φορέματα. Και τσουπ το φόρεμα της προηγούμενης ανάρτησης δεν μου ξέφυγε, απλό κοντό, τέλειο εκείνη την στιγμή που ένιωθα θεά, παρά τα όσα είχα ακούσει! Ψωμάκια? εφαρμοστά!!! Ετσι δεν έβλεπα την στιγμή να το συζητήσω με τον φίλο μου, να με θαυμάσει με το φόρεμα μου. Εννοείται ότι γελάγαμε πολύ και μάλλον χάρηκε γιατί δεν στεναχωρήθηκα αλλά αναννεώθηκα κιόλας. Αλλά το πιο ξεκαρδιστικό γέλιο το έλαβα από τις φίλες μου. Ακόμα με βάζουν να τους λέω την ιστορία! Χαίρομαι που το απόλαυσα και κυρίως που αγάπησα τον ευατό μου λίγο παραπάνω!
(φώτογραφία άκυρη, είπαμε δεν το έχω!)

Γλυκιά καταστροφή

Δεν νομίζω να υπάρχει γυναίκα που έστω και λίγο δεν έχει δει την εκπομπή του Παρλιάρου με τα κολασμένα γλυκά! Οταν λοιπόν έκανα αυτό το κολιέ αμέσως σκέφτηκα αυτό τον τίτλο όταν θα σας το έδειχνα. Οταν λοιπόν ο Παρλιάρος έκανε ένα γλυκό και δεν του πολυπετύχαινε ή απλά του έμεναν υλικά τα εκμεταλλεύοταν σε κάτι καινούργιο και εγώ απορούσα μα πώς το σκέφτηκε και φυσικά ότι αυτό ήταν καλύτερο από το κανονικό γλυκό. Ετσι σκέφτηκα όταν ξεκίνησα τα πειράματα μου. Φάση πρώτη: πήρα ύφασμα για να κάνω φουλάρι, δηλαδή ένα μεγάλο τετράγωνο ύφασμα που απλά το ξέφτισα στις άκρες για να κάνει κρόσια... μα τόσες κλωστές από το ξέφτισμα τι θα τις κάνω? Φάση 2: τις βάζω σε αυτοκόλλητη ταινία (σαν αυτή που ντύνουμαι τα τετράδια), τα κόβω σε κύκλους, τα ενώνω με σύρμα και τα ράβω για να σιγουρέψω το κόλλημα τους, κολλάω μια μακριά λωρίδα ύφασμα και έτοιμο. φάση 3: το καμαρώνω και ας μην είναι τέλειο , γιατί απλά προέκυψε από κάτι άλλο και το φοράω με το φόρεμα που αποκτήθηκε μετά από μια αστεία ιστορία... Αλλά αυτή είναι ολόκληρη ανάρτηση από μόνη της και πολύ σύντομα θα την κάνω!

Ωφου μα καλά καλέ μου κύριε 8 το πρωί μου φέρατε τα χαλιά? Ναι ναι 8 παρά κιόλας χτύπησε το κουδούνι! Ε αφού το μάτι δεν ξαναέκλεινε και έχω 2 ωρίτσες μέχρι να έρθουν οι φίλες μου να πάμε για καφέ, έκανα 2 βραχιόλια. Εννοείται ότι μου αρέσουν. Μου βάζουν ιδέες για στέκες!

Επηρρεασμένη από τα υπέροχα λουλούδια που έλαβα από τον καλό μου, επηρρεασμένη από τα μοναδικά λουλουδένια κολιέ της φίλης Ζωής, γνωστή ως stripes-buttons, έκανα αυτό το κολιέ για να δώ πως θα μου έβγαινε και εμένα. Ελπίζω η κοπέλα που το έλαβε να το ευχαριστηθεί. Αυτό που μου άρεσε για τον πιο μποέμικο χαρακτήρα του ήταν η χοντρή καφέ βελούδινη κορδέλα του. (μα πώς πέρασε έτσι και αυτή η εβδομάδα? good news: μάζεψα λεφτάκια! πάμε για ραπτομηχανή, καμιά ιδέα?)

Lucky-mirror decoupage

Τι σημαίνει ο τίτλος? Οτι συνήθως ότι κάνω με decoupage είναι με αποκόμματα από τα συγκεκριμένα περιοδικά. Για μένα είναι από τα πιο απλά οικονομικά περιοδικά μόδας. Και όταν λέω μόδας, εννοώ χωρίς να αναφέρουν ποια είναι η καλύτερη στάση στο σεξ, να έχουν κουίζ με το αν σε ζηλεύει η κολλητή σου και άλλα τέτοια. Προσωπικά βέβαια, με κουράζουν απίστευτα. Οπότε καταλαβαίνετε έχω αρκετά, γιατί μία ωραία συνήθεια στον κυριακάτικο καφέ είναι και το περιοδικό (παρόλαυτα ακόμα ζηλέυω όσους διαβάζουν εφημερίδα, ευτυχώς υπάρχει η Metro για τα καθημερινά πρωινά. Ετσι πριν ένα μήνα είχαμε έκθεση (τα τμήματα εφαρμοσμένων τεχνών) στον Δήμο Κηφισσιάς. Γι αυτό τον λόγο είχα κάνει και το συγκεκριμένο τσαντάκι, ως ένα παραπάνω έκθεμα μου. Συγγνώμη αν χάθηκα αυτή την εβδομάδα, αλλά ειλικρινά ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από τα 14ώρα μου στην δουλειά. Μου έλειψε το blog μου, οι blogoφίλες μου (κορίτσια σαν έβλεπα για δευτερόλεπτα!) και φυσικά ο ύπνος. Ωραία μέρα, βουρ για βόλτες. Φιλιά