Homemade cookies saved me

Σήμερα εγώ και τα λαχταριστά cookies μου πήγαμε μια επίσκεψη για πρώτη φορά σε Ελληνική οικογένεια που γνώρισα εδώ στο Hull. Δεν ήξερα τι να πάω στην επίσκεψη μου αλλά το γεγονός ότι θα ήταν πρωινός και θα ήταν μεταξύ γυναικών με έσπρωξε με καταπίεσε μη οχι δεν το ήθελα (!!!!!!) να φτιάξω cookies. Η συνταγή πετυχυμένη και πάντα το ίδιο κολασμένη! Ομως φυσικά δεν είχα προβλέψει για το που θα τα βάλω. Οκ τσακ μπαμ στην ραπτομηχανή και ένα πουγκί ήταν αρκετό για να τα χωρέσει αλλά και για να τα παρουσιάσει με στυλ. Δείτε οπωσδήποτε την συνταγή στο http://santie-athina.blogspot.gr/2013/02/cookies.html Today me and my yummy yummy cookies visited a friend for a morning cofee. As i didn t know what to go to my fiend's house as a gift, the fact that it was a cofee between women pushed me-really forced me (please don t believe me) to make some cookies. The recipe as always it was a great success. But as usual i didn t think where to packed them. You know what marketing says: the package is the half value of the product. Don t be lazy put a thought to that too! My sewing machine saved me, in just 5 minutes i made a romantic pouch. A greek label and ready. Don t miss to see the recipe of the cookies http://santie-athina.blogspot.gr/2013/02/cookies.html

Νέα ζωή- a new beggining

Ωραία! Πέρασε ένας χρόνος και δεν έκανα κανένα post. Μα δεν το μετανιώνω. Συγγνώμη σε όσους με διαβάζετε και με χάσατε. Περίεργη χρονιά. Aυτη την ζωγραφιά, που έφτιαξα περίπου πριν 8 χρόνια την λατρέυω, γιατί αντιπροσωπεύει την τρέλα του δημιουργού εμένα δηλαδή. Με αυτή την ζωγραφιά φέτος ξεκίνησε ένα δύσκολο κομμάτι για όλους τους φίλους μου-οικογένεια, ο αποχαιρετισμός μας. Την χάρισα σε ανθρώπους που εκτιμώ και θέλω να με θυμούνται παρά την απουσία μου από την ζωή τους για λίγο καιρό. Ετσι με αυτη την κίνηση μου συνειδητοποίησα λίγο περισσότερο την καινούργια ζωή που θα έκανα... και ήδη την κάνω. Πλέον βρίσκομαι να ζω στην Αγγλία, να στηρίζω τον καλό μου και τον ευατό μου, να οργανώνω το νέο μου σπίτι, να προσπαθώ να προσαρμοστώ στην επικοινωνία με τους Αγγλους (δηλ να τους κοιτάω με το στόμα ανοιχτό όταν δεν καταλαβαίνω και να φωνάζω "Γιάννηηηηη βοήθεια" και να έρχεται ο διερμηνέας μου) και τελικά να μου λείπουν οι δικοί μου πολύ! κλαψ... δύναμη! Και επειδή λοιπόν θα θέλω παρέα θα ήθελα να σας ζητήσω να με βρείτε και στο facebook πάλι ως losangelinos και να τα λέμε και εκεί. Τελευταία το facebook το απολαμβάνω. Τα λέμε εκεί λοιπόν! Nice! It has been one year and did not do any post. But I have no regrets. I apologize to those who read me and missed me. Strange year. This painting that I made about 8 years ago, i love it because it represents the madness of the painter, yeap that s me. With this painting this year began a difficult piece for all my friends and family. I gave it to the first loevely people that i had to say goodbye, people who i appreciate and want to remember me despite my absence from their lives for some time. Thus with this move i realized a little more the new life i would make ... and already do. Now I am living in England, i am her to support my husband and myself, in the meantime i try to organize my new home, to adapt the language (sometimes i look the english people with my mooth wide open... i need time to undersatnd them) and finally realize that i miss my folks a lot! And because i want company I would like to ask you to find me in facebook aas losangelinos and to say there as well. I'll see you there!