Graduation... finally

Οκ έσπασα ρεκόρ. Κοντα στους δύο μήνες χωρίς post. Και όμως ούτε που το κατάλαβα. Ενα δίμηνο με ηρεμία μα και ένταση. Παρότι εγώ από όλες τις υποχρεώσεις θέλησα να χαλαρώσω φέτος (βλέπε τυραννικό ΕΑΠ), ο καλός μου κατάφερε να αποφοιτήσει από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (και οι δύο ήμασταν φοιτητές!!!) και μάλιστα με πάρα πολύ καλό βαθμό. Θα πώ δε ότι είναι από αυτους του φύτακλες όπου διαβάζουν την τελευταία στιγμή και γράφουν τέλεια. Ούτε που καταλάβαμε πότε περάσαμε μαζί τα 4 χρόνια φοίτησης του. Στερηθήκαμε πάρα πολλά βράδια εξόδου, πολύ κούραση, γκρίνια και ελάχιστος ελέυθερος χρόνος. Μα όλα αυτά πάντα όταν ερχόντουσταν οι βαθμοί χοροπηδάγαμε από χαρά και τα ξεχνάγαμε. Στην ορκωμοσία του λοιπόν στην Πάτρα όπου βρεθήκαμε με τους γονείς μου αλλά και την δική του οικογένεια περάσαμε τέλεια. Υπήρχε ένα ωραίο κλίμα χαράς και συγκίνησης. Εν μέρει το είδαμε σαν μια μικρή εκδρομή στην Πάτρα (όπου μετά τελείωσε με βολτίτσα στην παραλία του Ξυλοκάστρου) αλλά κυρίως όλοι ήμασταν περήφανοι γι αυτόν. H πεθερούλα του και λατρεμένη Σοφία μαμά μου πρώτη φάτσα

Εν τω μεταξύ κάποιες κατασκευές και παραγγελίες σε φίλους με κράτησαν σε φόρμα. Θα μπούν σύντομα και στο facebook (Ψάξτε με ως Los Angelinos). Αλλά ένα κρύωμα δεν μπορούσε να μου ξεφύγει χριστουγεννιάτικα. Σας εύχομαι καλές γιορτές και να κυνηγάμε τα όνειρα μας. Ακόμα και όταν το ξεχνάτε σας εύχομαι να έχετε πρόσωπα να σας το θυμίζουν (i love you Monday´s girls).