Το νερό της Μαρίνας

Περίεργος ο τίτλος μου σήμερα ε? ναι αλλά πάντα ο τίτλος βγαίνει από αυτό που σας δείχνω. Για την ιστορία λοιπόν την Μαρίνα την βλέπω κάθε πρωί να τριγυρνάει με το χρωματιστό μπουκάλι νερού της. Να σας πώ ειλικρινά ότι την επωνυμία δεν την θυμάμαι, αλλά εμένα με είχαν βάλει σε πειρασμούς αυτά τα μπουκάλια της. Ηταν τόσο απαλά διάφανα χρώματα... ροζ, γαλάζιο και φυστικί. Ετσι της ζήτησα να μου δώσει μερικά μπουκάλια της, όπου φυσικά με κοίταξε με το ύφος "καλά τρελή είσαι?". Της εξήγησα ότι δεν κάνω ανακύκλωση όλη την ώρα της ημέρας, κάνω όμως μια δική μου δημιουργική χαλαρή ανακύκλωση. Σε λίγες μέρες από όταν πήραν τα μπουκάλια της έκανα δύο κομμάτια, ένα κολιέ που θα σας το δείξω φορεμένο σε επόμενη ανάρτηση και ένα δαχτυλίδι. Τανταν... το παραπάνω. Η Μαρίνα με το έντονο στυλ της, το καυστικό χιούμο της και το αυθορμητισμό της ηλικίας της, την μέρα που της το έδειξα είπε "καλά έ έχω μείνει speechless, θα τουμπανιάσουμε στο νερό". Είναι δυνατόν να μην συμφωνήσω? Γρήγορα να συμπληρώσω το σετ με σκουλαρίκια (χαχα πόσο 80s ε? που όλα ήταν σεταρισμένα!). Φιλιά

Πολύ δουλειά μα και πολύ κουβέντα

Αυτό τον καιρό δεν προλαβαίνω τα γεννητούρια, τους γάμους και τις βαπτίσεις. Και δεν αναφέρομαι σε θέμα δουλειάς (καθότι ο κόσμος έχει περιορίσει πάρα πολύ τα έξοδα) αλλά σε θέμα δικών μου υποχρεώσεων. Τι είναι οι υποχρεώσεις σε μια τέτοια περίπτωση? το δώρο για τα συγχαρητήρια (κάτι που να είναι χρήσιμο σκεφτόμαστε κάθε φορά), οι συμβουλές στις φίλες για τι πρέπει να οργανώσουν και το κλασσικό δίλημμα της γυναίκας "και τώρα τι φοράμε ?(και εκεί μπαίνει σφήνα και το έτερον ήμισυ)". Ναι και το τελευταίο υποχρέωση το λές αφού για να βάλεις το ωραίο φορεματάκι είσαι υποχρεωμένη να κάνεις αποτρίχωση, να βάψεις ρίζα και άλλες μπουρδίτσες που σπάμε το κεφάλι μας. Και θέλω να φωνάξω ζήτω οι μακό βερμούδες, τα απλά ραντάκια και οι αλογοουρές! Δεν προλαβαίνω όμως να το φωνάξω γιατί έτρεχα να πάρω υλικά και να στρωθούμε με τους βοηθούς να κάνουμε τα μαρτυρικά σε βάπτιση διδύμων για μια πολύ καλή μας φίλη. Σάββατο βράδυ λοιπόν το πέρασα με τις ξαδέρφες μου, την μαμά και την αδερφή μου. Αν και είχαμε πολύ δουλειά, παρότι εγώ ήδη είχα κάνει μόνη μου το πιο παιδευτικό κόμμάτι, στην συζήτηση του τραπεζιού δεν έλειψαν οι λιγούρες μας, το κράξιμο στους άντρες μας και τα επι τόπου προβαρίσματα σε ρούχα-σύνολα για τις παραπάνω υποχρεώσεις μας. Ετσι λοιπόν ήταν αρκετά ευχάριστο το βράδυ μας και η χαρά μου μεγάλη που μια υποχρέωση μόλις τελείωσε. Μήπως τελικά τώρα μένει η μεγαλύτερη... ΤΙ ΦΟΡΑΜΕ??? βοήθεια!!!! χαχα! Μόλις είναι έτοιμα και συσκευασμένα τα μαρτυρικά θα σας τα δείξω. Φιλιά

Εσύ με τι συνδυάζεις το πλεκτό κολιέ?

Ο καιρός περνάει και εγώ τελευταία απολαμβάνω την κάθε μου μέρα... αν και πολύ ποιητικό ΑΛΗΘΙΝΟ! Λέτε να φταίει η άνοιξη? Αυτή η άτιμη που με το που μπήκε με έχει κάνει να τρέχω σε δουλειές και γραψίματα... μα κάπως ξεκλέβω χρόνο για να κάνω και αυτά που μου αρέσουν και τελικά αρέσουν και σε εσάς (βλέπε βραχιολάκια μάλλινα). Που τον ξεκλέβω? Συνήθως στο τρένο, σε κάποιο καφέ, σε κάποιο διάλειμμα. Τελευταία λοιπόν ένα μικρό πορτοφολάκι από τις looniesdreamz μου είναι αρκετό για να χωρέσω το νήμα μου και να αρχίσω το τσιτσιμπλίδισμα (λέξη που μόλις βγήκε από το τσιτσιμπλίκι! τι δεν ξέρετε το τσιτσιμπλίκι?... στο επόμενο μάθημα). Ετσι βγήκε και αυτό το κολιέ. Απλό και ρομαντικό με την δαντέλα του. Με τι θα το συνδυάζατε? Εγώ προτείνω βράδυ με μια μακριά μονόχρωμη φούστα, λευκό tshirt (ιδανικά ριχτό έναν ώμο) φλάτ σανδαλάκια και το πιο μικρό φάκελλο τσαντάκι σας. Φυσικά μαλλί πιασμένο!Να λοιπόν το στυλ έτοιμο! Τα πλεκτά λοιπόν τα τολμάμε και το καλοκαίρι αρκεί να είναι στα σωστά χρώματα αλλά και με ελαφριά νήματα.

Δεν θέλω αλλο Tv, θέλω αλλαγή

Που κολλάει ο τίτλος? Σας έχει έρθει ποτέ σε άσχετη ώρα πχ στις 11 και ενώ βλέπετε την αγαπημένη σας σειρά να σκέφτεστε κάτι να φτιάξετε και να θέλετε να το κάνετε εκείνη την ώρα? Εμένα αρκετές φορές αλλά ειδικότερα σε αυτή την μεταποίηση μου, συνειδητοποίησα πόσο έχω κολλήσει με σειρές που κυριολεκτικά δεν είναι κάτι σπουδαίο. Ετσι γύρω στις 10 το βράδυ, ενώ χανόμουν στο καναπέ μου, σκέφτηκα να αλλάξω αυτά τα οικονομικά (ευτυχώς) και ελάχιστα φορεμένα παπούτσια μου. Ενώ ήδη είχα προσπαθήσει με το ροζ το κορδελάκι να τα κάνω πιο θελκτικά προς εμένα, δεν τα κατάφερα. Επιπλέον το τακούνι του (ψευτοξύλο) είχε φθαρεί και κανείς τσαγγάρη δεν μπορούσε να μου το φτιάξει. Είχα ήδη μάυρη μπογιά για ρούχα και τόλμησα να τα ζωγραφίσω με αυτή. Απλά ακολούθησα τα περιθώρια που δημιουργούσαν οι ραφές του παπουτσιού. Εβαψα φυσικά και το τακούνι. Σε ένα 20 λεπτο είχαν στεγνώσει. Σαν να δείχνει κάπως καλύτερο πλέον αυτό το ροζ κορδελάκι. Ελπίζω να είναι παλι μόδα τα τύπου oxford παπούτσια.

Πλεκτομανία

Καλημέρα σας. Μα δεν φτάνει που δεν προλαβαίνουμε την "ζωή μας" έρχεται και αυτός ο blogger να το επιβεβαιώσει. τι άλλαξε πάλι στην ανάρτηση εικόνων? Για να μην συνεχίσω χώνοντας τα στην τεχνολογία... ξεφεύγω στο πλέξιμο και έχω βρει ένα υπέροχο kit για να μάθω τα βασικά βήματα του πλεξίματος. Ηδη Δευτέρα ξεκινάω και μαθήματα πλεξίματος στο χώρο δημ. έκφρασης "Κύκλοι". Οκ θα δυσκολευτώ αλλά έχω δει ότι αρκετές ασχολείστε με τις βελόνες σας οπότε θα σας περιμένουν και οι ερωτήσεις μου. Γενικότερα πολλές νέες αρχές με περιμένουν και εγώ γεμίζω την βαλίτσα μου με ενθουσιασμό, άγχος και ανυπομονησία. Ηδη οι νέες αυτές αλλαγές με την σημαντικότερη τον νέο μου διορισμό με έχει κάνει να χαμογελάω ξανά. Ενα μεγάλο άγχος και αβεβαιότητα που είχα έχει ήδη φύγει και εγώ πλέον μπορώ και κοιμάμαι (άρα καταλαβαίνετε και πως ένιωθα). Τελικά δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας όσο κοινότυπο και αν ακούγετε. Και επειδή τώρα που σας γράφω, έξω γίνεται χαμός στις αστραπές σας αφήνω να πάω να βάλω καφέ συνοδεία με muffin και ταινία. Ναι μέχρι να διοριστώ απολαμβάνω το σπίτι μου σε όλο του το μεγαλείο και κάθε μέρα το βρίσκω όλο και πιο όμορφο. Καλή μας συνέχεια

Little owls

Θα αναρωτιέσται απο τι είναι φτιαγμένα ε? από ρολλό κουζίνας... και αρκετό διακοσμητικό χαρτί

Εκοψα το ρολλό σε δυο διαφορετικά μεγέθη και έπειτα έκοψα κομματια τσόχας για ματια και μύτη ενώ χοντρό χαρτί για φτερά και όλα τα κόλλησα με uhu υγρή. Τώρα διακοσμούν το τζάκι μας (ε καλά δεν κολλανε και τέλεια εκεί) και περιμένουν να μεγαλώσει η παρέα τους :Ρ

Εάν έχετε καμιά ιδέα πως μπορούν να αξιοποιηθούν μεγαλύτερα κουκουβαγιακα (πως στο καλό λέγονται?) πέίτε μου γιατί αν και θέλω να κάνω ένα ακόμα μεγαλύτερο δεν ξέρω τι παραπάνω χρήση θα έχει. Θα μπορούσε να γίνει φωτιστικό? Φιλιά

Graduation... finally

Οκ έσπασα ρεκόρ. Κοντα στους δύο μήνες χωρίς post. Και όμως ούτε που το κατάλαβα. Ενα δίμηνο με ηρεμία μα και ένταση. Παρότι εγώ από όλες τις υποχρεώσεις θέλησα να χαλαρώσω φέτος (βλέπε τυραννικό ΕΑΠ), ο καλός μου κατάφερε να αποφοιτήσει από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (και οι δύο ήμασταν φοιτητές!!!) και μάλιστα με πάρα πολύ καλό βαθμό. Θα πώ δε ότι είναι από αυτους του φύτακλες όπου διαβάζουν την τελευταία στιγμή και γράφουν τέλεια. Ούτε που καταλάβαμε πότε περάσαμε μαζί τα 4 χρόνια φοίτησης του. Στερηθήκαμε πάρα πολλά βράδια εξόδου, πολύ κούραση, γκρίνια και ελάχιστος ελέυθερος χρόνος. Μα όλα αυτά πάντα όταν ερχόντουσταν οι βαθμοί χοροπηδάγαμε από χαρά και τα ξεχνάγαμε. Στην ορκωμοσία του λοιπόν στην Πάτρα όπου βρεθήκαμε με τους γονείς μου αλλά και την δική του οικογένεια περάσαμε τέλεια. Υπήρχε ένα ωραίο κλίμα χαράς και συγκίνησης. Εν μέρει το είδαμε σαν μια μικρή εκδρομή στην Πάτρα (όπου μετά τελείωσε με βολτίτσα στην παραλία του Ξυλοκάστρου) αλλά κυρίως όλοι ήμασταν περήφανοι γι αυτόν. H πεθερούλα του και λατρεμένη Σοφία μαμά μου πρώτη φάτσα

Εν τω μεταξύ κάποιες κατασκευές και παραγγελίες σε φίλους με κράτησαν σε φόρμα. Θα μπούν σύντομα και στο facebook (Ψάξτε με ως Los Angelinos). Αλλά ένα κρύωμα δεν μπορούσε να μου ξεφύγει χριστουγεννιάτικα. Σας εύχομαι καλές γιορτές και να κυνηγάμε τα όνειρα μας. Ακόμα και όταν το ξεχνάτε σας εύχομαι να έχετε πρόσωπα να σας το θυμίζουν (i love you Monday´s girls).

Το μπουφανάκι του

Παντού χακί... πως να μην επηρρεαστούμε

Ομολογώ ότι διαβάζω καθημερινά ξένα fashion blogs. Πως λοιπόν είναι δυνατόν να μην επηρρεαστώ από ένα από τα κυριάρχα χρώματα του χειμώνα, το χακί. Ποιος άντρας δεν το έχει μισίσει λόγω του στρατού αλλά και ποιος πάλι καταφέρνει να μην έχει ένα κομμάτι στην γκαρνταρόμπα του σε αυτό το χρώμα. Πάντως ο δικός μου δεν τα κατάφερε. Εδώ και πολλά χρόνια είχε ένα αγαπημένο αλλά πλέον στενό μπουφανάκι Gas. Το λαχταρούσα από πέρυσι να του το πάρω και φέτος το άρπαξα. Δεν έκανα τραγικές αλλαγές, εξάλλου το boyfriend στυλ είναι της μόδας. Παρόλαυτα κόντηνα τα μανίκια που ήταν ατέλειωτα, και τα στένεψα. Τέλος έβαλα δύο καρφάκια τρουκς στο γιακά για να ανανεωθεί λίγο ακόμα. Νομίζω ότι χρειάστηκα το πολύ ένα μισάωρο να τα κάνω αυτά. Τρελό μοντελάκι στις πόζες! Αφού το καταχαιρόμουν που επιτέλους το είχα και που καταφερα να γλιτώσω τόσο λεφτά απλά μεταποιώντας το ρούχου του!Η γαλότσα και η φόρμα συνόδεψε το απαραίτητο look για το σούπερ μάρκετ. Χαχα! Για ψάξτε λοιπόν την ντουλάπα του αγαπημένου σας γρήγορα

Diy κρεμάστρα τοίχου

Δεν σας είχα πει ότι έκαν μικροαλλάγες στο σπίτι μου? Αυτή είναι μια πολύ μικρή. Υπήρχε στο σπίτι μας μια μικρή γωνιά, που ειναι εντός σαλονιού και είχε μια κλασσική καφέ κρεμάστρα, παμπάλαια. Πριν ένα χρόνο μπήκε σε αυτό το σημείο ένα έπιπλο λευκό και λόγω ύψους και μήκους δεν αφήνε πλέον χώρο να μπεί κρεμάστρα. Ετσι συνηθήσαμε τα παλτό των φίλων μας να τα αφήνουμε σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Εκτός αυτού δεν μπορούσα να βρώ 2 αυτόνομα μοντέρνα γαντζάκια να κρεμάσω ωστε να εκμεταλλευτώ ακόμα και τα 20 εκ. χώρου που είχαν μείνει. Απελπίστηκα και είπα θα κάνω το κέφι μου. Αποτέλεσμα άρπαξα μια λευκή ξύλινη κρεμάστρα από την ντουλάπα μοu και της έβαλα κορδελίτσες. Μπα πολύ αδεια. Προχώρησε και άλλο η ιδέα: τύπωσα μια φράση από την Coco Chanel και την κόλλησα με ατλακόλλα. Τρία μικρά καρφάκια έγιναν γάντζοι. Φώναξα και το καλό μου και την κάρφωσε στον τοίχο ακριβώς στο σημείο κάτω από τα κορδελάκια. Ετοιμη yeah! Μειονεκτημα: αντέχει μόνο ζακετάκια και light μπουφανάκια (δεν μας πειράζει αφού είχαμε συνηθίσει να τα βάζουμε αλλού). Πλεονέκτημα: Ισως να μην είναι ιδανική για κρεμάστρα βαριών ρούχων είναι όμως τέλεια ιδέα για να το υπνοδωμάτιο σας για να κρεμάτε κολιέ και φουλάρια. Σας αφήνω με μια κουραση τεράστια, ένα πυρετό να με παιδεύει αλλά που δεν με εμπόδισε να σας τσιγκλίσω για να κάνετε αυτο το diy. Καλή συνέχεια

A man's room

Ανακαίνιση στο αντρικό δωμάτιο. Αλλά δείτε και το πριν...

Και αφού λοιπόν είδατε τις φώτος θα σας πώ την ιστορία της ανακίνισης. Αυτό το καλοκαίρι το περιμέναμε πως και πως για να χαλαρώσουμε να ανασυγκροτηθούμε και να οργανωθούμε. Μπαίνοντας ο Σεπτέμβρης μας έβαλε σε πρόγραμμα. Ειδικότερα ο καλός μου είναι αυτός που έχει πάρει επ' ωμου πολλές αρμοδιότητες, κοινές αλλά και προσωπικές. Ολες αυτές του οι αρμοδιότητες έμπαιναν σε τάξη, πέρα από το μυαλό του, στο γραφείο του. Σημείωση: Τάξη στο ανδρικό μυαλό σημαίνει ακόμα και μπάχαλο αρκεί εγώ ο άντρας να βγάζω άκρη. Ε λοιπόν εγώ σε αυτό το δωμάτιο ποτέ δεν μπορούσα να βγάλω άκρη, αν και πάντα το ξεσκαρτάμε και το ξανασυμμαζεύαμε. Σημείωση: συμμάζεμα σε συνεργάσια άντρας και γυναίκα ας είμαστε ειλικρινείς δεν υπάρχει. Και σύντομα λοιπόν άκουσα μια κραυγή βοήθειας από τον Γιάννη μου αλλά από αυτές που εμάς τις γυναίκες αστραπιαία μας αναβουν τα λαμπάκια, που αντί να δούμε απλά και λογικά τι μας ζητάει τελικά τα παίρνουμε. "Δεν με εμπνέει ο χώρος κάτι πρέπει να κάνουμε γιατί δεν μπορώ να δουλέψω σε αυτό το γραφείο"... Αντίδραση Αγγελικής "να κάνουμε???? και τι φταίω εγώ που το δωμάτιο είναι γεμάτο κούτες, χαρτούρα και ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ" εκεί ένιωσα και λίγο χάλια νοικοκυρά ενώ στην ουσία σαν άντρας δεν μπορούσε πλεόν να βρεί άκρη μες στο μπάχαλο του και χρειαζόταν γυναικεία μαγεία (ωραία δεν τα λέω?). Αφού λοιπόν μάζεψαμε 150 € περίπου και έχοντας το ελεύθερο να κάνω ότι θέλω, το νέο του δωμάτιο ήταν μια έκπληξη που πραγματοποιήθηκε σε 3 ώρες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα γιατί έβαλα το γούστο μου, έχοντας ελέυθερη επιλογή σε όλα, αλλά και έλαβα υπέροχα φιλιά καθώς και ένα μικρό δώρο, χιχι. Κινήθηκα σε τόνους ασπρόμαυρους αφού όχι μόνο είναι χαλαρωτικοί αλλά τελικά δίνουν και ακόμα πιο ακριβό και προσεγμένο στυλ. Επαιξα με καδράκια στους τοίχους, που απεικονίζουν μέρη εξωτερικού που έχουμε πάει, έβαψα δύο λωρίδες στον τοίχο με μπογιά μαυροπίνακα αλλά και την εξωτερική πλευρά της βιβλιόθήκης. Κουτιά και κλασέρ ήταν απαραίτητα για ακόμα καλύτερη οργάνωση. Το παλιό φωτιστικό το τύλιξα απλά με ύφασμα οργάντζας το οποίο το κόλλησα σε ορισμένα σημεία πάνω στο γυαλί του φωτιστικού με uhu sticks (πλαστελίνη). Το τετράγωνο χαλί μεγάλωσε τελικά αρκετά το χώρο. Ενα μαξιλάρι στο πάτωμα καλύπτηκε με γούνα από το ΙΚΕΑ (10 €!!!!) δίνοντας λίγο χλιδή. Τέλος το νέο δωμάτιο τον υποδέχτηκε με ωραίες μυρωδιές από αρωματικά κεριά. Συμπέρασμα: μην τρέχετε να παρεξηγήσετε τον καλό σας αμέσως, δώστε 5 λεπτά στον ευατό σας για να ξανασκεφτείτε. Οι άντρες θέλουν την φροντίδα σας και όπως και αν είναι θα την λατρέψουν. Προσωπική διαπίστωση: ακόμα πάω μουλοχτά και συμμαζεύω το γραφείο του. Ε να μην απολαύσω για λίγο καιρό ακόμα όσο παραμένει συμμαζεμένο το δωμάτιο, την δημιουργία μου?

Καδράκια αλα ΙΚΕΑ

Δεν ξέρω εάν το παθαινετε και εσείς αλλά εγώ πάντα τέτοια εποχή περιμένω πως και πως τον κατάλογο του ΙΚΕΑ. Τις περισσότερες φορές δεν παίρνω τίποτα από όσα διαφημίζει παρόλαυτα πέρνω πολλές ιδέες. Παίρνοντας τον στα χέρια μου πρέπει να τον χάζευγα για μια εβδομάδα (και ακόμα συνεχίζω χιχι) και να τον γέμιζα όλο post it. Ανάμεσα σε όλα πρότεινε μια οικονομική λύση για να στολίσετε τραπέζια και έπιπλα : να ντύσετε με υφάσμτα γυμνά κάδρα. ΤΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝ μου χτύπησαν καμπανίτσες! Σιγά μην μου γλίτωνε! Το τζάκι μου έπρεπε να γίνει στυλάτο και ελπίζω σιγά σιγά και όλο μας το σπίτι. Που βρήκα υλικά? Στα μαγαζιά με 1 € να κοιτάτε τα αντικείμενα με διαφορετικό μάτι, σε κάτι που δεν είναι ωραίο μπορούν να γίνουν απίστευτες μεταποιήσεις και ακόμα και αν δεν πετύχουν τελικά θα έχετε χαλάσει 1 €... ε και ας ειμαστε και ειλικρινείς και λίγο τα νεύρα σας (δεν πειράζει μελλοντικά κάτι θα πετύχετε). Θυμόμουν λοιπόν σε ένα τέτοιο κατάστημα ότι υπήρχαν κορνίζες. Σε διάφορα μεγέθη, ιδανικά σας λέω! Τις βλέπετε στην τελευταία φώτο πως έγιναν όταν διέλυσα την πλάτη τους. Το κόκκινο ήταν κάδρο όπου έπρεπε να βγάλω ένα τόνο πρόκες από αυτό και να διαλύσω μια εικόνα μιας καρδιάς χαμογελαστής πλαισιωμένη απο συννεφάκια (σας το είπα να τα κοιτάτε με άλλο μάτι και ας είναι κιτς). Είχα ήδη τα υφάσματα τα οποία τα έκοψα σε λωρίδες και τα κόλλησα με το πιστόλι σιλικόνης (συμβουλή ακόμα και αν δεν ασχολείστε με την χειροτεχνία αγόραστε οπωσδήποτε ένα). Αφού τα τελείωσα ταίριαξαν υπέροχα στο γκρι τζάκι μας. Πολύ ρομαντικά και πρωτότυπα. Χρόνος που θα χρειαστείτε περίπου 50 λεπτά ε και κόστος περίπου 5 €. Τολμήστε σε ακόμα μεγαλύτερα κάδρα.

Έπειτα από μια μικρή αλλά απίστευτα κουραστική ίωση (στο άσχετο να σου το 38,5!) καταφέρνω να σας δείξω τον στολισμό του κέντρου του γάμου. Πριν σας πώ περισσότερα να σας πώ τα συμπεράσματα μου από την διακόσμηση (ευτυχώς δεν ήταν μόνο δικά μου συμπεράσματα αλλά και της νύφης). Ο χώρος τελικά ήταν τόσο μεγάλος που δυστυχώς ότι και να κάναμε θα ψιλοχανόταν. Δυστυχώς ο πάγκος των ευχών χρειαζόταν συνεχής επίβλεψη γιατί τόσο κάποιοι δεν καταλάβαιναν ότι έπρεπε να γράψουν την ευχή και να την κρεμάσουν στον τοίχο αλλά και τα πιτσιρίκια κατάφεραν να καταστρέψουν αρκετά από αυτά. Για μια ακόμη φορά διαπίστωσα ότι συννενόηση με τους καταστηματάρχες και βοήθεια δεν μπορείς να έχεις. Σαν μην καταλαβαίνουν ότι εσύ είσαι εκεί όχι μόνο για να ικανοποιήσεις το ζευγάρι αλλά τελικά έμεσσα θα παρουσιάσεις και πιο ωραίο το μαγαζί τους. ΓΚΡΡΡΡ! Παρόλαυτα τα πάντα τα κάναμε όπως τα είχαμε σχεδιάσει. Τα κάναμε? Πληθυντικός λοιπόν γιατί είχα πολλούς βοηθούς, την νύφη, 2 φίλες, την αδερφή μου, την μαμά μου και φυσικά τον Γιάννη μου. (για να μην παραπονεθούν στην εκκλησία βοήθησε ο μπαμπάς και ο καλός της αδερφή μου ανέλαβε να μας φέρει καφέδες και νερά γιατί λιώναμε από την ζέστη). Πρέπει να σας πώ ότι αφού τελείωσε η διακόσμηση του κέντρου, έπιασε το μάτι μου τα κορίτσια να παίζουν ποδόσφαιρο στο κέντρο της πίστας! Και σκέφτηκα θετικά "μάλλον τις κούρασα". Αθώα Αγγελική! χαχα! Και πάμε στην διακόσμηση. Το ομορφότερο κομμάτι ήταν ο πάγκος των ευχών όπου είχαμε πολλά χαρτόνια και μαρκαδόρους για να γράφουν τις ευχές, όμως είχαμε και μικρά γλυκίσματα για να βάζει ο καθένας στο σακκουλάκι του και να το παίρνει μαζί του. Το τραπέζι του ζευγαριού, είχε ένα μπουκέτο από χαρτόνια, φανάρια και τα κλασικά τσουβαλάκια. Α στο τραπέζι αυτό είχα ήδη ετοιμάσει σακκουλάκια με γλυκίσματα για να φαίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερα στολισμένο. Μικρή λεπτομέρεια το banner "In love" που τύπωσα για την κεντρική είσοδο. Ο γάμος αυτός ήταν μια τέλεια ευκαιρία για να εγκαινιάσω την instax fujifilm μου. Ετσι οι νεόνυμφοι θα έχουν και άλμπουμ με μικρές φώτος. Το να φτιάξω βέβαια το άλμπουμ είναι λίγο σπαζοκεφαλιά! Βουρ στα blogs με scrapbooking...