Οι παλιές μας σακκούλες σε κοσμήματα

Αλλη μια τρελή προσπάθεια ανακύκλωσης από σακκούλες αυτή την φορά. Σε κάθε σπίτι υπάρχουν πολλές μα πολλές πλαστικές σακκούλες. Ευτυχώς κάποια μεγάλα σουπερ μάρκετς έχουν σακκούλες που μέσα σε ένα μήνα αρχίζουν και διαλύονται και πραγματικά γίνονται πολλά μικρά κομμάτια. Ομως τα μικρά μανάβικα συνεχίζουν να μας προμηθεύουν με πολύχρωμες πλαστικές σακκούλες σε κίτρινο, πράσινο. μωβ κτλ. Ετσι είχα μια από το κάθε χρώμα. Εκοψα ενα κομμάτι ροζ και κίτρινο (το ένα πάνω στο άλλο), τα έβαλα ανάμεσα σε ένα μεγάλο ριζόχαρτο και έτσι καλυμμένα το πάτησα με διαφορετικές κατευθύνσεις με το σίδερο σε χαμηλή θερμοκρασία για 10 δεύτερα. Βγήκε τελικά ένα συμπαγές κομμάτι πλαστικού. Το έκοψα κυκλάκια και τα έραψα μεταξύ τους. Τα υπόλοιπα τα βλέπετε! Πολλές φορές κάνω πράματα για μένα αλλά και πολλές φορές κάνω πράματα που απλά τα αποθηκέυω. Παρακάτω θα δείτε ένα ζευγάρι που έκανα για μένα με τον ίδιο τρόπο.

Οριστε λοιπόν! Σε αυτό το ζευγάρι χρησιμοποίησα λευκή σακκούλα. Πολύ άδειο σκέφτηκα και με κλωστές και ράψιμο άρχισα να κάνω διάφορα σχέδια. Μια πέτρα για να δώσει βάρος και έτοιμα για φόρεμα. Κατέπληξαν και ενθουσίασαν! Μάλλον κανείς δεν πίστευε τι έκανα από μια σακκούλα και όμως είναι τόσο εύκολο. Προσοχή: Μην ξεχνάτε ότι μόλις σηκώσετε το τσιγαρόχαρτο η μάζα του πλαστικού ίσως να ψιλοκαίει ακόμα. Επίσης πολύ σημαντικό να το κάνετε όταν θα κοιμάται ο σύντροφος διαφορετικά πάλι θα σας τρελάνει "Μήπως είναι επικύνδυνο? Κατάλαβα πάλι να ψάχνω στο ιντερνετ για σίδερο!!". Ετσι είμαστε εμείς οι καλλιτέχνες βρε αγάπη μου, στην τρέλα μας!!!! Χοχο

Οι λετπομέρειες...

Το να κάθεσαι ξαφνικά δεν είναι και ότι καλύτερο. Από την ημέρα που τελείωσα τις εξετάσεις μου δεν έχω γυρίσει σπίτι ποτέ πριν τις 9. Πολλά ωραία πράματα μου φόρτισαν τις μπαταρίες και μου γέμισαν τις ώρες. Το καλύτερο ήταν τα γενέθλια της φίλης μας Χρύσας. Ηθελε βοήθεια στα κεριά, θα έβαζε τον ωραίο κήπο και τα ωραία μεζεδάκια της. Θα πεις όχι? Μπα! Η Χρύσα ηταν η τέλεια εορτάζουσα οικοδέσποινα (α+ο ψήστης αλλά και η Αλεξία!!). Αλλά και εμείς στις τσαχπινιές είμαστε πρώτες. Ετσι η blogoπαρέα άφησε το στίγμα της στα γενέθλια! Μου επιβεβαίωσε ότι οι λεπτομέρειες είναι πολύ σημαντικές. Φεύγοντας μας έκανε δώρο χειροποίητα πουγκάκια (με διπλό ύφασμα) με ένα μικρά γλαστράκια. Μα τι ωραία όταν ο άλλος σου κάνει κάτι τόσο προσωπικό δώρο! Συνοπτικά η Χρύσα μας μετέδωσε όλη την χαλαρή και χαρούμενη διάθεση της ακόμα και γυρνώντας σπίτι αλλά και στην καθημερινότητα της δουλειάς.

Κάφτο το άτιμο!

Οταν είσαι δύο εβδομάδες στο σπίτι κλεισμένη και το μόνο που κάνεις είναι να διαβάζεις και να επιτρέπεις στον εαυτό σου να βγαίνει κατά τις 12.30 το βράδυ απλά για να περπατήσει... ε χαζεύεις! Στην πολύ την χαζομάρα μου άρχισα να καίω ένα πλαστικό λευκό μαχαίρι. Μαλάκωσε, λύγισε άλλαξε χρώμα και το κατεύθυνα στην κλίση του. Ετσι βγήκε ένα αλλόκοτο δαχτυλίδι. Του κόλλησα ένα μαργαριτάρι και λίγα νήματα. Αν και ο σύντροφος μου είπε ότι μοιάζει με σαλιγκάρι (δεν έχει και άδικο) εννοείται ότι το έχω ήδη φορέσει. Βέβαιως κατά την διαδικασία καίγεσαι αλλά ξελασκάρεις από το διάβασμα. Ή μήπως λούφαρα τελικά? Τα αποτελέσματα σε μια εβδομάδα θα δείξουν όπου θα πάρω τους βαθμούς. Επιστροφή στην δουλειά λοιπόν και πάλι από αύριο...

Ψαράκια, ψαράκια ε και πάλι ψαράκια

Αυτή είναι η 2η βάπτιση που συνέπαισε με την προηγούμενη που σας είχα δείξει. Επειδή γινόταν στην Ηγουμενίτσα η φίλη μου που γινόταν νονά δεν μπορούσε να δει τίποτα από όσα θα διάλεγα άρα είχα το ελέυθερο. "Αχ αυτό θα σας κάψει το ότι με αφήνετε να κάνω ότι θέλω" και γελάγαμε. Ισως το θέμα με τα ψαράκια να είναι κλασσικό όμως η έμπνευση μου ήρθε από ένα τσαντάκι με σπάγγο που μου είχε φτιάξει η φίλη Ζωή ή stripes-buttons. Τόσο ελαφρύ και πρώτότυπο! Ετσι θα έπαιζα με σπάγγο, ξύλινα κουμπιά και γάζες. Η τσαχπινιά στην λαμπάδα είναι τα τρία μικρά ψαράκια που κρέμονταν πιο κάτω από το τελείωμα της λαμπάδας. Φυσικά όλα τα έραψα στο χέρι και ευτυχώς λόγω του έυκολου σχήματος δεν κουράστηκα και πολύ. Οταν όλο το πακέτο τελείωσε στην Ηγουμενίτσα... "ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΣΤΟΝ" και έφτασαν μια χαρά με την νονά να τα παραλμαβάνει κατενθουσιασμένη

Το κουτί αν και σε κροκό υφή, δεν με εμπόδισε στο στολισμό. Το είχα φοβηθεί μήπως έδειχνε πολύ κυριλέ. Ο φόβος έφυγε μόλις καλύφθηκε με γάζα, σπάγγο και το μικρό ψάρι (εννοείται πάλι ραμμένο στο χέρι)

Το καλαθάκι που έβαλα τα μαρτυρικά... ουμ σε αυτό δεν είχα και πολύ όρεξη αλλά και πάλι ταίριαξε μια χαρά.

Τα κεριά της κολυμπήθρας

Το κουτί λαδιού... έμπνευση αλλιώς είχα πεί θα το κάνω και τελικά εκείνη την ώρα έπαιξα με την γάζα δημιουργώντας κύματα

Μα δεν μπορώ να μην κοιτάξω λεπτομέρειες, έτσι διάλεξα Laura Asley πετσετάκι γιατί ταίριαζε με το στυλ μας και σαπούνι fresh line, πωπω μύριζε όλο το κουτί! Είμαι σίγουρη ότι η μητέρα θα το κράτησε για τον ευατό της

Μαρτυρικά με φιλντισένια στοιχεία

Μετά από όλα αυτά η αδερφή μου μου ζήτησε ψαράκια για το μπαλκόνι της. ΟΟΟΟΟΟ ρε Θαλείτσα!

Νεύρα και απάθεια, νέο κολιέ και με γονείς που με κάνουν να γελώ

Ανθρωποι μας εμπνέουν και άνθρωποι μας 'κολλάνε'! Εννοώ ότι, όπως είπα και σε μια πολύ καλή μου φίλη για μια γνωστή μας, ότι κάποιοι άνθρωποι πιθανότατα λόγω του τι περνάνε στην ζωή του είναι θολές φιγούρες. Ξέρω ότι δεν είναι και πολύ κατανοητό αλλά μάλλον θα σας έχει τύχει αντικρίζοντας κάποιον να το σκεφτείτε. Αυτή την περίοδο παρά τα όσα συμβάινουν, παρά την ανησυχία μου για την εταιρία που ανήκω και το ότι κρέμομαι από τα χείλη του Πάγκαλου να αποφασίσει τι θα γίνω και που θα πάω, δεν είμαι καθόλου θολή φιγούρα (ήμουν για μια μόνο μέρα, ε το διακιούμαι). Αλλά νευράκια πολλά! Χρύσα ένα μπαχ παρακαλώ! Εχω ευχάριστα να με απασχολούν και να με τρέχουν αλλά δεν με νοιάζει. Εχω διάβασμα να με ξενερώνει αλλά το κάνω και αυτό. Εχω και όρεξη να έρθει το καλοκαίρι να βάλω το κολιέ μου! Κομμάτια σιλικόνης με μοτίβα περιοδικού και μετά κολλημένα μεταξύ τους. Είναι αρκετά μεγάλο μου αρέσουν οι όγκοι. Ενα μπλέ φορεματάκι μου λείπει να το ταιριάξω και να ησυχάσει η κεφάλα μου με την δουλειά μου. Μπούχτησα από αβεβαιότητα! Χίλια μπράβο στον μπαμπά μου που φώναζε στο σύνταγμα "πεινάν και τα παιδάκια μου'', μέσα στο κλίμα ο μπάρμπας όπως τον φώναζαν οι 'αγανακτισμένοι'. Φώτο ο μπάρμπας και το Σοφάκι, δηλ. ε οι τρελογονείς μου