Κάτι από το τίποτα!

Παρασκευή βραδάκι και βρέθηκα με τις ταλαντούχες φίλες Εμμανουέλα, Χρύσα και Ζωή. Πέρα λοιπόν από πολύωρη κουβέντα είχαμε και κάποια bonus έτσι απλά για τα καλά χριστούγεννα. Το σακκουλάκι με τα όμορφα πράματα που μου έκανε η Χρύσα είχε διακοσμηθεί με πολλά ρετάλια, που εμένα όμως συνδυαστικά μου έκανα κλικ! Φυσικά δεν γινόταν να τα αφήσω παραπονεμένα! Στην αρχή τα έκανα καρφίτσα μετά όμως ΄σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ funky και στο χέρι. Ετσι λοιπόν οι απλές κορδελίτσες από την Χρύσα έγιναν το νέο μου βραχιόλι!

To έξυπνο Σοφάκι!

Σ' αυτή την ανάρτηση δεν θα δείτε πρόσωπο, αλλά τις δημιουργίες προσώπου... της μαμάς μου Σοφίας! Πριν 2 εβδομάδες κατενθουσιασμένη έφερε σπίτι τις παραπάνω καρέκλες που βρήκε στα σκουπίδια... ναι ναι! Ηδη ψάχναμε μια μικρή πολυθρονίτσα για το σαλόνι αλλά ακόμα και στο ΙΚΕΑ οι μικρές είχαν 90 € χωρίς να μας ικανοποιούν. Ετσι ακόμα ψάχναμε κάτι οικονομικό στυλάτο και άνετο (χλωμό φυσικά). Αξιοποιήθηκε ο θησαυρός της με πλύσιμο, λουστράρισμα και νέο σούπερ ύφασμα. Ετσι έχοντας πλέον 2 καρέκλες με συνολικό κόστος 120 €. Αξιζε πάρα πολύ!

2η νέα αλλαγή! Το σύνθετο στο σαλόνι άλλαξε λίγο, το κοντό έπιπλο ήταν ίδιο με το ψηλό μέχρι που ο father το έκοψε (αν και πολύ καλό έπιπλο, που το έχουμε 20 χρόνια). Ο πίσω τοίχος είναι λάκα βαμμένη πράσινο απαλό, το οποίο έκλεισε μια συρρώμενη πόρτα (τελείως άχρηστη). Τέλος το πορτατίφ στα δεξία του έπιπλου ήταν στο μαγαζί του παππού μου απούλητο πάρα πολλά χρόνια και το ανακαλύψαμε στην αποθήκη. Φυσικά δεν μπόρεσε το Σοφάκι να αντισταθεί και να το ανανεώσει με φύλλα χρυσού.

Update my shoes? let me think...

Τελικά η μανία αλλαγής και μεταποίησης είναι να μην σου χτυπήσει την πόρτα της φαντασίας σου! Πριν 4 χρόνια μου χάρισαν αυτά τα κόκκινα μπαλαρινάκια. Μου τα έφεραν από την Ρώμη και αυτός ήταν ο 1ος λόγος για να μην τα χαρίσω ή πετάξω!(ψώνιο!!!) Ο 2ος λόγος είναι ότι είναι τα πιο τέλεια κατασκευασμένα δερμάτινα παπούτσια που έχω δει. Λαμπερά και ανθεκτικότατα! Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είμαι φαν του κόκκινου παόλαυτα τα έχω φορέσει αρκετές φορές. Τα ένιωθα όμως λίγο μεγαλίστικα έτσι εχθές είχε έρθει η ώρα τους! Ταραν ταραν! 2 κομμάτια χνουδωτό επίσης αληθινό δέρμα κολλήθηκαν διαγώνια ενώ δύο μαύρες δερμάτινες καρδιές έδωσαν την τσαχπινιά στην άκρη! (ελπίζω να μην το μετανιώσω για τις καρδιές). Το μόνο που χρησιμοποίησα ήταν ζεστή κόλλα! Μόνο και μόνο επειδή τα μεταποίησα πολύ τα καμαρώνω! χοχο!

Για την αδερφούλα που όλο ζητάει! και φυσικά όλο πέρνει με όλη μου την αγάπη!

Τι έγινε τελικά η ιστορία με το φόρεμα? και αρχίζουμε...
Σαν κλασσική γυναίκα σκάω ότι έχω κυτταρίτιδα και μην ξεχνάμε και τις αγαπημένες μας ρυττίδες. Τι κάνω γι αυτό? λίγο διάδρομο στο σπίτι και προσπαθώ (με κάποιες μικρές εξαιρέσεις) να κάνω υγιεινή διατροφή. Οσο αφορά τις ρυτίδες, ενυδατική-αντιηλιακή κρέμα και κρέμα ματιών. Αρα φροντίζω για να έχω, όπως λέμε! Αλλά συνήθως το έτερον σας ήμισυ δεν τα ακούει τα παράπονα και τα σχόλια σας "πωπω!" και "ιιι!!"? Ετσι λοιπόν και το δικό μου ταίρι πριν περίπου ένα μήνα μου έκανε δώρο 2 συνεδρίες για σύσφιξη σε ινστιτούτο αδυνατίσματος. Γενικά πάντα με παινεύει, αλλά μάλλον ήθελε απλά να δείξει το πόσο με νοιάζεται. Ετσι λοιπόν γέλασα όταν μου το είπε και του είπα ότι φυσικά και θα πάω για την εμπειρία! Οταν λοιπόν έφτασα, μαζί με την υπεύθυνη πήγαμε στον χώρο με τα μηχάνηματα. Αφού λοιπόν έβαλα το μαγιό μου, έπρεπε να δει σε ποια σημεία θα επικεντρωθούμε. Εδώ αρχίζει το γέλιο... (να σας ενημερώσω, ότι αφού δεν μπορείτε να με δείτε, είμαι αδύνατη και λίγο ψηλή). Η κουβέντα με την κοπέλα πριν αρχίσει η θεραπεία: "Μμμμμ, έχετε λίγο χαλάρωση", "χαλάρωση εννοείται τις ραγάδες?","όχι είναι λίγο πεσμένος ο πω.. σας!" (σκέψη: αμάν τι είπες ρε κοπελιά?πας καλά?), "βεβαίως έχουμε και περιττό λίπος!""δηλαδή?""ψωμάκια, έχετε θέμα. Θέλουμε δουλειά" (σκέψη: ένα μπαλτά ρε παιδιά!!!). Δεν μιλάω, κάνω την θεραπεία η οποία μου φάνηκε πάρα πολύ καλή γιατί το μηχάνημα δεν σταμάτησε να με τρίβει και να με νανουρίζει. Παρόλαυτα εγώ κλεισμένη στο μηχάνημα με φώτα από επάνω να τρεμοσβήνουν, ζωσμένη από καλώδια και το όλο σκηνικό να μου θυμίζει ¨βλέπω τον θάνατο σου" αυτή την γελοία ταινιούλα, σκέψεις που πραγματικά εκείνη την ώρα με έκαναν να γελάω μόνη μου. Τελειώνη η θεραπεία και με αναλαμβάνουν 2 πλέον υπεύθυνες. Μου πρότειναν 10 θεραπείες στην τιμή των 600 € φιλική τιμή (σκέψη: καλά να πάθω! μα και αυτές έχουν χαζέψει!!). "μα πραγματικά με 10 θεραπείες θα είστε οκ για όλο το έτος. εξάλλου είστε μικρή, πόσο χρονών είστε?" "30!" "τι? δεν σας φαίνεται καθόλου, παρά μόνο από τα μάτια" (σκέψεις: δεν υπάρχουν μόνο εικόνες που την γιαουρτώνω). Δούλεμα αυτές, δούλεμα και εγώ. Αρχισα λοιπόν να δείχνω ενδιαφέρον για τις προσφορές που μου έδωσαν τόσο για σώμα αλλά και για μάτια , να ρωτάω για δάνεια, για καλύτερες τιμές σε γνωστούς και άλλα. Κατενθουσιασμένες που θα έκλεινα, την σούπερ προσοφορά τους στα 1200 €, τις άφησα περιμένοντας το 2ο ραντεβού. Οταν λοιπόν έφυγα έσκασα στα γέλια. Με αυτοέκραξα, γιατί διαμαρτύρομαι για το σώμα μου αλλά και για το πόσο σούργελο (με την καλή έννοια) είμαι. Τότε είδα ένα μαγαζί με ωραία στενά φορέματα. Και τσουπ το φόρεμα της προηγούμενης ανάρτησης δεν μου ξέφυγε, απλό κοντό, τέλειο εκείνη την στιγμή που ένιωθα θεά, παρά τα όσα είχα ακούσει! Ψωμάκια? εφαρμοστά!!! Ετσι δεν έβλεπα την στιγμή να το συζητήσω με τον φίλο μου, να με θαυμάσει με το φόρεμα μου. Εννοείται ότι γελάγαμε πολύ και μάλλον χάρηκε γιατί δεν στεναχωρήθηκα αλλά αναννεώθηκα κιόλας. Αλλά το πιο ξεκαρδιστικό γέλιο το έλαβα από τις φίλες μου. Ακόμα με βάζουν να τους λέω την ιστορία! Χαίρομαι που το απόλαυσα και κυρίως που αγάπησα τον ευατό μου λίγο παραπάνω!
(φώτογραφία άκυρη, είπαμε δεν το έχω!)

Γλυκιά καταστροφή

Δεν νομίζω να υπάρχει γυναίκα που έστω και λίγο δεν έχει δει την εκπομπή του Παρλιάρου με τα κολασμένα γλυκά! Οταν λοιπόν έκανα αυτό το κολιέ αμέσως σκέφτηκα αυτό τον τίτλο όταν θα σας το έδειχνα. Οταν λοιπόν ο Παρλιάρος έκανε ένα γλυκό και δεν του πολυπετύχαινε ή απλά του έμεναν υλικά τα εκμεταλλεύοταν σε κάτι καινούργιο και εγώ απορούσα μα πώς το σκέφτηκε και φυσικά ότι αυτό ήταν καλύτερο από το κανονικό γλυκό. Ετσι σκέφτηκα όταν ξεκίνησα τα πειράματα μου. Φάση πρώτη: πήρα ύφασμα για να κάνω φουλάρι, δηλαδή ένα μεγάλο τετράγωνο ύφασμα που απλά το ξέφτισα στις άκρες για να κάνει κρόσια... μα τόσες κλωστές από το ξέφτισμα τι θα τις κάνω? Φάση 2: τις βάζω σε αυτοκόλλητη ταινία (σαν αυτή που ντύνουμαι τα τετράδια), τα κόβω σε κύκλους, τα ενώνω με σύρμα και τα ράβω για να σιγουρέψω το κόλλημα τους, κολλάω μια μακριά λωρίδα ύφασμα και έτοιμο. φάση 3: το καμαρώνω και ας μην είναι τέλειο , γιατί απλά προέκυψε από κάτι άλλο και το φοράω με το φόρεμα που αποκτήθηκε μετά από μια αστεία ιστορία... Αλλά αυτή είναι ολόκληρη ανάρτηση από μόνη της και πολύ σύντομα θα την κάνω!

Ωφου μα καλά καλέ μου κύριε 8 το πρωί μου φέρατε τα χαλιά? Ναι ναι 8 παρά κιόλας χτύπησε το κουδούνι! Ε αφού το μάτι δεν ξαναέκλεινε και έχω 2 ωρίτσες μέχρι να έρθουν οι φίλες μου να πάμε για καφέ, έκανα 2 βραχιόλια. Εννοείται ότι μου αρέσουν. Μου βάζουν ιδέες για στέκες!

Επηρρεασμένη από τα υπέροχα λουλούδια που έλαβα από τον καλό μου, επηρρεασμένη από τα μοναδικά λουλουδένια κολιέ της φίλης Ζωής, γνωστή ως stripes-buttons, έκανα αυτό το κολιέ για να δώ πως θα μου έβγαινε και εμένα. Ελπίζω η κοπέλα που το έλαβε να το ευχαριστηθεί. Αυτό που μου άρεσε για τον πιο μποέμικο χαρακτήρα του ήταν η χοντρή καφέ βελούδινη κορδέλα του. (μα πώς πέρασε έτσι και αυτή η εβδομάδα? good news: μάζεψα λεφτάκια! πάμε για ραπτομηχανή, καμιά ιδέα?)

Lucky-mirror decoupage

Τι σημαίνει ο τίτλος? Οτι συνήθως ότι κάνω με decoupage είναι με αποκόμματα από τα συγκεκριμένα περιοδικά. Για μένα είναι από τα πιο απλά οικονομικά περιοδικά μόδας. Και όταν λέω μόδας, εννοώ χωρίς να αναφέρουν ποια είναι η καλύτερη στάση στο σεξ, να έχουν κουίζ με το αν σε ζηλεύει η κολλητή σου και άλλα τέτοια. Προσωπικά βέβαια, με κουράζουν απίστευτα. Οπότε καταλαβαίνετε έχω αρκετά, γιατί μία ωραία συνήθεια στον κυριακάτικο καφέ είναι και το περιοδικό (παρόλαυτα ακόμα ζηλέυω όσους διαβάζουν εφημερίδα, ευτυχώς υπάρχει η Metro για τα καθημερινά πρωινά. Ετσι πριν ένα μήνα είχαμε έκθεση (τα τμήματα εφαρμοσμένων τεχνών) στον Δήμο Κηφισσιάς. Γι αυτό τον λόγο είχα κάνει και το συγκεκριμένο τσαντάκι, ως ένα παραπάνω έκθεμα μου. Συγγνώμη αν χάθηκα αυτή την εβδομάδα, αλλά ειλικρινά ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από τα 14ώρα μου στην δουλειά. Μου έλειψε το blog μου, οι blogoφίλες μου (κορίτσια σαν έβλεπα για δευτερόλεπτα!) και φυσικά ο ύπνος. Ωραία μέρα, βουρ για βόλτες. Φιλιά

Νομίζω ότι πάνε 3 χρόνια που έχω να αγοράσω ευχητήρια κάρτα! Οταν λοιπόν έρχεται η ώρα που ένα δώρο μου θα πρέπει να συνοδευτεί από χειροποίητη καρτούλα πολύ ενθουσιάζομαι! Αύριο παντρεύεται μια φίλη μου που την εκτίμησα μεγαλώντας. Μαλλόν τα κοινά μας ενδιαφέροντα μας ταίριαξαν ακόμα περισσότερο. Αυτή μακιγιέζ στην Mac και χομπίστας με την ζωγραφική και το κόσμημα. Ε εγώ πάλι ξέρετε λίγο από όλα (εκτός από μακιγιάζ, χοχο). Ηθελα να κάνω κάτι γελοίο όμως με έπιασε το ρομαντικό μου και το elegant (oooooo!!!!) στοιχείο μου. Παρεπιπτόντως η εσωτερική σελίδα έχει βαφτεί με σκιές για τα μάτια. Ποτέ μην πετάτε τις παλιές σας σκιές κάπου θα είναι χρήσιμες! Καλό κυριακάτικο καφέ

Are you a star?

Or even better... an anti-star?
Περιγραφή: αχάτης, τσόχα, decoupage. 43 cm

A busy weekend

Ηταν το τέλειο σαββατοκύριακο? ήταν σίγουρα κουραστικό αλλά γεμάτο εικόνες! Παρασκευή μεσημέρι καφέ στο Θησείο με την κολλητή μου που είχα καιρό να δώ (και τον μελλοντικό ηθοποιό ξεκαρδιστικό πάντα αδερφό της) και πίσω στο Σύνταγμα για καφέ με τις φίλες bloggers Χρύσα, Εμμανουέλα (νέα στην παρέα μας) και Ζωή. Ευτυχώς τέτοιες γνωριμίες με κάνουν να αναθεωρώ τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι κοινωνικές, χαμογελαστές, δημιουργικές και ομιλιτικότατες (όχι δεν προσπαθώ να τις προξενέυσω!!). 4 ωρίτσες μαζί τους σούπερ! Σάββατο απόγευμα και με μεγάλη ανυπομονησία φτάνω στην AXDW , όπου δυστυχώς με ελάχιστο κόσμο παρακολουθώ το show του Νότη Παναγιώτου. Ακρως ποπ, λιτά στενά φορέματα, φερμουάρ και έντονα χρώματα. Επόμενο show της Theia (από όπου και όλες οι φωτογραφίες). Ξεχώρισαν τα μπλέ μπούστα, τα φουσκωτά φορέματα για την θεατρικότητα τους αλλά και το λιτό νυφικό. Η επίδειξη της ήταν μοναδική με άψογο στήσιμο και ποζάρισμα των μοντέλων. Επόμενο ήταν του. Επόμενο του Ioanni Guia, είχα όλη την καλή θέληση να το δω αλλά έκανα μια πολύ ευχάριστη γνωριμία, που με την κουβέντα μας ξεχαστήκα τελείως. Πρέπει να σας πώ ότι ήδη πριν ξεκινήσει η επίδειξη του Μίλτου, είχε γεμίσει με πάρα πολύ στυλάτο κόσμο (πράγματι ο κόσμος που είδα ήταν ιδιαίτερα προσεγμένος και με προσωπικό στυλ)έτσι ενώ περίμενα στην ουρά για να μπώ στην αίθουσα μας απαγόρευσαν γιατί είχε ήδη παραγεμίσει. Εμεινα να απορώ τι θα παρουσίαζε ο Μίλτος. Απογοητευμένη, κουρασμένη (μειονέκτημα υπάρχει μεγάλο χρονικό κενό μεταξύ των shows) και πιγμένη από τον κόσμο που συνέχιζε να έρχεται για την επίδειξη του Guy Laroche, έπνιξα την ορθοστασία μου σε δείπνο στην Γλυφάδα με τον καλό μου. Ομως έφυγα με καλές εντυπώσεις καθότι ήταν τα πρώτα fashion shows που έχω παρακολουθήσει. Το κλίμα φοβερό και μοδάτο, πολύ καλή οργάνωση. Κυριακή πρωί, διάβασμα και βουρ τα βιβλία για το απογευματινό μάθημα στο ΕΑΠ. Επίσημα καλή μας σχολική χρονιά! (σημείωση η AXDW για μένα διάρκησε μόνο το Σάββατο, μαθήματα και hobbies δεν αφήνουν κανένα απόγευμα ελέυθερο!) Καλή Τρίτη ααγνώστες μου

Μια μικρή μικρή ζωνούλα

Τελικά δεν υπάρχουν παιδικά αξεσουάρ ή υπάρχουν και είναι πανάκριβα (όπου πανάκριβα Accessorize!!). Οπως και να'χει ύστερα από την διαφήμιση με τα κοκκαλάκια, μια κυρία μου ζήτησε μια ζώνη σε μπορντώ αποχρώσεις για κοριτσάκι 1,5 ετών. Το στυλ ταιριάζει για κάτω από το στήθος και φυσικά το έκανα σε κορδέλα ώστε να δένει πίσω με φιόγκο και να μπορεί να την φοράει και όταν μεγαλώσει λιγάκι. Ετσι αν και στα δικά μας μάτια αυτή η ζώνη φαίνεται λίγο άδεια σας, σας πληροφορώ ότι γεμίζει μια παιδική μεσούλα. Ηταν όμως αρκετή για να με βάλει σε πειρασμό να κάνω και άλλες για μεγάλα κοριτσάκια... ΕΜΑΣ!

Θα κάνω μια μικρή εξομολόγηση και παρακλώ να μην με κράξετε (πολύ τουλάχιστον!!!). Οταν πηγαίνω σε Zara και ακόμα περισσότερο σε H&M, χαζεύω και τα παιδικά ρούχα. Πάντα δικαιολογούμαι ότι κοιτάω για την ανηψιά μου! Ουμουμ πως! Τρελαίνομαι με το πως η παιδική μόδα συμβαδίζει με την ενήλικη (i know ανύρπακτος όρος). Παντελόνια χαρέμικα, boyfriend´s jeans, μάλλινα γιλέκα, ζακέτες με φουσκωτά μανίκια. Θεωρώ τις τιμές σε αυτές τις αλυσίδες απίστευτα προσιτές και μετανιώνω που σχεδόν πάντα σε παιδικά δώρα επιλέγω μόνο μάρκες. Ετσι λοιπόν συνόδεψα ένα δώρο με τα χειροποίητα κοκκαλάκια του! Και αφού πήρα φόρα έκανα και ένα μεγάλο για την αποστολέα του δώρου. Ηξερα ότι μετά θα μου παραπονιόταν και για αυτήν, έτσι αυτή την φορά αποφάσισα να την προλάβω.

Μέσω του blog μου έχω γνωρίσει αρκετό κόσμο. Ολοι θέλουμε νέες γνωριμίες και φαίνεται ότι όλοι έχουμε βαρεθεί τις στημένες καταστάσεις. Αν και έχουμε διαφορετικά αντικείμενα δημιουργικής απασχόλησης (ράψιμο, μεταποιήσεις, μόδα, μαγειρική, scrapbooking, κοσμήματα, ποίηση, μουσική και άλλα τόσα) όλοι έχουμε ένα κοινό την αναταλλαγή ιδεών και απόψεων για όσα μας πορώνουν και που τελικά μπορεί να πορώσουν και άλλους! Ετσι λοιπόν με επισκέπτηκε το blog free-to-eat.blogspot.com. Περάστε από το blog της Εμμανουέλας για συνταγές αλλά και για συμβουλές (προσοχή έχει επικίνδυνες φωτογραφίες με τις οποίες ξαφνικά πεινάτε τρελά! αποφύγετε το εν ώρα εργασίας! κινδυνέυουν από ηχορύπανση γοργουριτού οι συνάδελφοι σας!!). Ευχομαι τα σκουλαρίκια που σου στέλνω να σου φτιάχνουν την διάθεση όπως και εμάς οι όμορφες συνταγές σου!!

Το επαναλαμβανόμενο κολιέ

Η 5η φορά που έκανα αυτό το κολιέ. Οσο περισσότερες φορές το κάνω τόσο πιο πολύ το συνηθίζω και αναρωτιέμαι γιατί δεν το έχω κάνει και για μενα, μήπως μπω για τα καλά στην χειμωνιάτικη διάθεση. Προς το παρόν με περιμένει η τούρτα με το κερί μου, που ανυπομονεί να το σβήσω... με μια ευχή: ΗΡΕΜΙΑ please!

Εδώ και ένα εξάμηνο έχω πάρει μια πολύ μικρή ραπτομηχανή με 20 €. Την πήρα από το www.clevermarket.gr όπου έχει πολλά έξυπνα πραματάκια. Με αυτή λοιπόν έχω ράψει 4 τσαντάκια, 2 μπλούζες και μια φούστα. Γενικότερα για μια πρώτη επαφή με την ραπτική ήταν τέλεια αλλά προφανώς δεν ήταν και για πολλά. Ηδη σταματάει διαρκώς. Κάπως έτσι μου σταμάτησε και όταν έβαλα το φερμουάρ σε αυτό το τσαντάκι. Προοριζόταν για δώρο, είπαμε δύσκολοι καιροί ώρα για χειροποίητα δώρα. Σιγά μην πτοούμουν. Το έκανα όλο στο χέρι και με την επένδυση! Πως τα κατάφερα ούτε που κατάλαβα! Τώρα μπορώ να ευχηθώ καλό φθινόπωρο χωρίς να με αγριοκοιτάνε!!! χιχι!Καλό σαββατοκύριακο.

Μα τι τέλεια που είναι όταν άλλοι ταλαντούχοι άνθρωποι μας παρεκινούν να κάνουμε και εμείς κάτι δημιουργικό. Οχι δεν θα δω "Big Brother" (πόσα reality φέτος!!!!), θα φτιάξω μια κορδέλα για τα μαλλιά. Η Maddie (wardroberecycle.blogspot.com) χρησιμοποιεισαι γραβάτα, η τέλεια ανακύκλωση! Τσουπ, να η γραβάτα του Παναθηναικού στα χέρια μου. Εκανα ότι έλεγε στις οδηγίες της... τουλάχιστον έτσι νομίζω!!! Σε ένα δεκάλεπτο είχα την χειμωνιάτικη κορδέλα μου, αυτό είναι ίσως και ο μόνος λόγος που με χαίρομαι που αλλάζει ο καιρός! (sorry για το γουρλωτό στημένο και ευτυχώς μόνο πλάγιο βλέμμα το τρακ του φωτομοντέλου φταίει!!)

Υλικά: χαλκός, αλπακάς, ασήμι, swarovski

Τελευταία αναννεώνω πολλά πράματα. Οχι μόνο εξαιτίας οικονομική στενότητας, αλλά και απλά επειδή θέλω να απασχολούμαι. Στο μάθημα εφαρμοσμένων τεχνών, μας έδειξαν το πολύ γρήγορο κόλπο του ταμποναρίσματος. Ενα μπουκάλι απο κρασί και μέρος ενός φωτιστικού ήταν τα πειράματα μου. Σε ένα πιάτο έβαλα αρκετή ποσότητα ακρυλικό χρώμα λευκό και μάυρο. Με ένα μικρό βαμβακερό πανί, έπαιρνα από το κάθε χρώμα. Αρκετό λευκό και λίγο μάυρο μιας και ήθελα να βρει γκρι. Οταν το πανάκι είχε και τά δύο χρώματα άρχισα να ταμπονάρω, δηλαδή να ακουμπάω πεταχτά το πανί στο μπουκάλι. Σε 4 λεπτά είχε τελειώσει (εάν θέλετε περνάτε και λούστρο νερού όταν στεγνώσει). Οσο αφορά το πορτατιφ, ήταν κλασσικό μπεζ με ασημί κορμό από το ΙΚΕΑ. Κορδελες κολλημένες με σιλικόνη και κάποιες λευκές πινελιές στο ύφασμα του καπέλου. Κάτι μου λέει ότι τα αντικείμενα του σπιτιού μου έχουν αρχίσει να με φοβούνται!! Επόμενο βήμα να βάψω το κομοδίνο (εμ να μην ταιριάζει και αυτό με το πορτατίφ?)