Γρήγορες διακοσμήσεις

Και λέτε εσείς τώρα..."Σώπα έκανε ανάρτηση?". Εκανε, έκανε! Πάει ένας μήνας που έχω να ασχοληθώ με το blog μου, ρεκόρ! Θα ρθω και εγώ να προστεθώ στους Ελληνες, που παρόλι την ψυχανάλυση που κάνουν δεν καταφέρνουν όλα να τα αντιμετωπίσουν (έμ για αυτό κιόλας την κάνουν για να προπονηθούν ώστε κάποια στιγμή με απλά ελληνικά λόγια το κεφάλι τους να μην πάει να σπάσει). Δεν είμαι λοιπόν και στην καλύτερη φάση της ζωής μου. Το διάβασμα πάει χάλια με κίνδυνο να μείνω και να πρέπει να το ξαναπληρώσω, συνεχίζει να με παιδεύει να χάνω την προσωπική μου ζωή, να μην έχω χρόνο προσωπικό καθόλου (ρίζα μάυρη σε ξανθό μαλλί 2 1/2 μήνες άβαφτη, χαχα) και να καταλήγω να λέω ότι αυτός ο χρόνος μου είναι χάλια (στιγμή χαράς η εμφάνιση στον Αlpha! υπέροχη εμπειρία το είπα ε?) Από τον Δεκέμβριο όλα με έχουν τρελάνει... Ούτε τον σύντροφο μου δεν καταφέρνω να ευχαριστηθώ. Αλλά τώρα το Πάσχα μας άξιζε ένα 4ημερο στην Ζάκυνθο όπου παρόλο τον χάλια καιρό τα περάσαμε τέλεια. Που να δείτε ντυσίματα οι ντόπιες! H Louis Vitton, η DKNY, η Escada... στις δόξες τους! Σιγά ρε κοπελιές!!! Μακάρι να περάσατε και εσείς καλά! Μέσα σε στην Μ. Εβδομάδα έκανα σε μερικούς φίλους τις λαμπάδες τους. Τελευταίοι και καταιδρωμένοι εμείς! Στον Γιάννη έκανα πάρα πολύ γρήγορα ένα καράβι από χάντρες χειροτεχνίας που πουλάει το ΙΚΕΑ. Τις βάζεις σε μια βάση πάντα σε τάξη, δημιουργείς το σχέδιο σου και απλά τα σιδερώνεις. Φυσικά θα το έχω υπόψι για λαμπάδα βάπτισης. Αγοράστε τες το οπωσδήποτε!! Η δικιά μου είναι από πλαστικό τραπεζιού. Αυτό που στρώνουν οι μαμάδες μας στα μπαλκόνια! η που ακόμα πιο απλά πουλάνε στην επαρχία αφού τουλάχιστον στο δικό μου χωριό (από όπου και την πήρα) σπάνια θα δεις στα σπίτια κανονικό τραπεζομάντηλο. Εμ γρήγορα καθαρίσματα! Το γέμισα με υαλοβάμαβακα και κόλλησα μια καρφίτσα στο πίσω μέρος ώστε να μην πάει χαμένο. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω και ένα μαξιλάρι μιας και το σχέδιο είναι απίστευτα ρομαντικό αλλά και το πλαστικό τελείως διαφορετικό από τα υφασμάτινα. Τι λέτε?

Κουμπώσαμε

Δυστυχώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που φοράνε την βέρα τους. Αν και πάρα πολύ ωραίο δαχτυλίδι, εμ... το βρίσκω βαρετό να φοράω το ίδιο κόσμημα κάθε μέρα. Θέλω συνέχεια να αλλάζω αξεσουάρ. Που κολλάει αυτό με την φώτο? Λοιπόν μου αρέσουν και τα ανδρικά αξεσουάρ κυρίως τα λιτά κορδονάκια χεριού. Δεν είχα βρει τον τρόπο να πείσω τον Γιάννη να φορέσει μέχρι που βρήκα το κουμπί του! Του είπα ότι θα φοράμε και οι δύο βραχιολάκια κουμπιά για να μοιάζουμε, αφού δεν φοράω βέρα. Επιπλέον μάλλον το πέτυχα και σε χαλαρή φάση, όπου τελικά το κόλπο έπιασε και πρόθυμα το φόρεσε. Μια βόλτα στου Ψυρρή θα σας κάνει και εσάς να κολλήσετε στα μαγαζιά με τα χύμα κουμπιά και να κάνετε πολλά βραχιολάκια.

Πριν 2 εβδομάδες ερωτεύτηκα το Εδιμβούργο! Μάλλον ο διπλανός μου το ερωτεύτηκε ακόμα περισσότερο! Τρελή φάτσα έτσι?

Νομίζω ότι όποτε θα έχουν κάποια εκδήλωση οι σύλλογοι των χωριών μας (επεξήγηση μαμάς: σύλλογος Αγιού Δημητρίου Ζάρακος και μπαμπά: Γλάστρας Καλαβρύτων) θα το καθιερώσω να προσφέρω κάτι σε κάθε λαχειοφόρο αγορά που κάνουν. Συνήθως τα έσοδα από τους λαχνούς πάνε σε κοινωνικά έργα, όπως στο βάψιμο σχολείου κτλ. Το να δώσω λοιπόν ένα κολιέ (λίγο πιο σοφιστικέ από αυτά που συνηθίζω) ώς δώρο στην λαχειοφόρο είναι πολύ ευχάριστο. Για να κρατάμε ζωντανά και τα έθιμα μας. Αμέ... δεν είναι ωραίο έθιμο να χαρίζονται πετινοί μέσω λαχειοφόρου? Εχει και αυτό τον χαρακτήρα του. Χο! Εάν την επόμενη φορά ενημερωθώ σχετικά νωρίτερα θα σας καλέσω να προσφέρετε και εσείς κάποια δημιουργία σας. Σύμφωνοι?

Νέα μέλη στην παρέα μας!

Αμάν και έτρεξα! Οπου το έτρεξα αφορά το μαιευτήριο και όπου το αμάν αφορά την αφηρημάδα μου ότι γεννούσε μια φίλη μου. Επειδή λοιπόν έκανε διδυμάκια ήταν με ραντεβού η γέννα. Ε εγώ δεν θυμόμουν την μέρα, ώσπου με πήρε η αδερφή μου και μου είπε ότι γέννησε ένα μπέμπη και μια μπέμπα. Τι χειροποίητο λοιπόν να έκανα? Επηρρεασμένη από την Ζωή που είχε φτιάξει κάτι υπέροχες σαλιάρες που σε έκαναν να θες να φας φρούτόκρεμα έφτιξα και εγώ μια για την μικρή (για πατρόν χρησιμοποίησα από το ΙΚΕΑ τις χάρτινες παιδικές σαλιάρες που έχει στο εστιατόριο). Ομως για τον μπέμπη δεν είχα μαλακά και ωραία υφάσματα. Επιπλέον δεν είχα και πολύ χρόνο και κατέληξα κατά κάποιο τρόπο να "συναρμολογήσω" τον πιγκουίνο. Εκοβα και κόλλαγα τα κομμάτια με κόλλα σιλικόνης. Τον γέμισα και ήταν έτοιμος. Φυσικά προειδοποίησα την νέα μαμά να τον έχει μόνο για διακοσμητικό. Αν και δεν ξέρω ακόμα εντυπώσεις γιατί ήταν αρκετά κουρασμένη (ε δύο παιδάκια σε μια γέννα δεν το λες και λίγο), εγώ τα χάζεψα αρκετά... και τα δώρα αλλά και τα νέα μωρά της παρέας μας! Τώρα χαίρομαι που ο κυριακάτικος καφές στο θησείο θα συνοδεύεται και από κλαψουρίσματα... για την διαφορά!

Οι σακκούλες έγιναν λίγο ακόμα πιο γνωστές

Γεια σε όλους! Μας είδατε την Κυριακή? Τι τέλεια εμπερία! Δεν είχα ξαναβρεθεί σε στούντιο παρόλαυτα η ιδέα του να παρευρεθώ δεν με τρόμαζε και πολύ. Μάλλον φταίει το ότι τελευταία δεν έχω πολύ χρόνο να σκεφτώ τα πάντα... ε και καλύτερα. Ετσι χαλαρή βρέθηκα στην κυριακάτικη εκπομπή του "Μες στην καλή χαρά". Σίγουρα ένα άτομο το οποίο ήταν στο κλίμα της εκπομπής ήταν η οικοδέσποινα. Ηταν και η πρώτη που με χαιρέτησε πέρα από τους διασκεδαστικούς και τρελούς cameramen και floormanagers. Το κλίμα επαγγελματικό με μεγάλο περιθώρια για χαβαλέ. Ολα κυλούσαν γρήγορα και ευχάριστα και αυτό μου το επιβεβαίωσε και το συνεργείο. Παρουσίασα με τον Θέμη Γεωργαντά αξεσουάρ από σακκούλες. Μετά την παρουσίαση τα σχόλια από τους δικούς μου ανθρώπους ήταν ήσουν κούκλα άνετη αλλά το καλύτερο σχόλιο το άκουσα την Δευτέρα. Σε ένα εργαστήρι μια κοπέλα με ρώτησε πότε θα ξαναπάω για να μάθει και άλλες κατασκευές για να κάνει με τα παιδιά του group της. Ηδη είχε λιώσει πολλές σακκούλες αλλά και τα παιδιά είχαν κάνει ωραία λουλούδια. Τότε πραγματικά συγκινήθηκα γιατί όντως τα είπα τόσο κατανοητά ώστε κάποιοι να τα κάνουν. Καλή συνέχεια

χρόνια πολλά! μετά από μια ωραία χθεσινή κοριτσίστικη κουβέντα συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή την μέρα την γιορτάζουμε για την γενικότερη έννοια του έρωτα. Αν και στο περισσότερο κόσμο αυτή η μέρα συνδέεται οπωσδήποτε με κάποιο ταίρι τελικά δνε είναι απαραίτητα έτσι. Είμαστε ερωτευμένοι με τόσα πολλά πράματα... με την ζωή μας κυρίως, με τον ευατό μας που τον παραμελούμε, με το σπίτι μας, με ότι μας εξιτάρει και μας ηρεμεία, με κάθε ωραία εικόνα! Αρα για αυτούς τους λόγους χρόνια μας πολλά! Μια φίλη λοιπόν ήθελε ένα δαχτυλίδι ανακύκλωσης για να το βάλει στην επέτειο της με τον καλό της. Της έκανα 2 για να διαλέξει. Σήμερα σας δείχνω αυτό που έκανα πάλι από σακκούλες. Ενα vintage κουμπί από μαγαζί στου Ψυρρή και ένα τεράστιο χαμόγελο της που μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το ομολογώ ήθελα να το κρατήσω. Τελικά αφού μου είχε μείνει σακκούλα κατέληξα να κάνω πολλά πράματα και για μένα...

Οταν γίνεσαι "πατίνι" έχεις και έμπνευση?

Ε βρε ας μην επαναλαμβάνομαι ότι δεν χρησιμοποιώ πολύτιμα μέταλλα, πολύτιμους λίθους κτλ. Από την μια οι τιμές έχουν φτάσει στον Θεό (όπως λέει και η κουμπάρα μου και όλο κλαιγόμαστε ότι δεν μπορούμε να πάρουμε ασήμι), από την άλλη που να τρέχουμε στο κέντρο για να πάρουμε υλικά ... για να δούμε τι έχει η κουζίνα μας κτλ. Ετσι προέκυψαν αυτά τα δαχτυλίδια,. Είναι κομμάτια από πλαστικά μπουκάλια, είναι σακκούλες σουπερ μάρκε, είναι κουτάλια είναι τελικά μες στην τρέλα τους, όπως εγώ! Ε έχουν και λίγες ημιπολύτιμες πέτρες. Κάποια από αυτά αλλά και άλλα νέα, βρήκαν δάχτυλα για να φορεθούν. :Ρ Ολα αυτά με ξεκολλάνε από την καθημερινή τρέλα τύπου σήμερα δουλεύεις αλλά άυριο έχεις το δικαστήριο σου, τύπου να βιαστώ να γυρίσω για να μαγειρέψω, αλλά πότε θα διαβάσω? τύπου να μην ισιώσω τα μαλλιά αφού φυσικά δεν προλαβαίνω, και με τον σύντροφο μου πότε θα πάω για έναν καφέ? όλα αυτά που μας αγχώνουν και μας έχουν βάλει πατίνια στα πόδια. Μπορεί κάποιος να μου τα ξηλώσει?

Το τραπεζάκι από τον δρόμο

Εδώ και 2 μήνες έχουμε βάψει κάποια δωμάτια του σπιτιού. Ευτυχώς πλέον δεν είναι το κλασσικό μπεζ καφέ σπίτι (που κρατούσε ένας εργένης τόσα χρόνια μέχρι που του κατσικώθηκα εγώ :P) αλλά έχει γίνει ένα χρωματιστό μοντέρνο σπίτι. Το υπνοδωμάτιο μας έγινε λιλά ανοιχτό και ανοιχτό μωβ. Πιστέψτε με άλλαξε ο ύπνος μας. Επειδή δεν είμαι και το πιο εύκολο άτομο στον ύπνο, σε αυτό το δωμάτιο χαλαρώνω απίστευτα πλέον. Οταν λοιπόν το βάψαμε, ήταν καιρός να φροντίσω και για το κομοδίνο μου. Εψαχνα τραπέζακι σε μίνιμαλ γραμμή, ότι έβρισκα (ακόμα και στο ΙΚΕΑ) είχε από 80 έως 100 €. Ε όχι! Για άλλη μια φορά η μανούλα με έσωσε. Βρήκε αυτό το τραπεζάκι στα σκουπίδια σε άριστη κατάσταση. Αρχικά ήταν καφέ και το πέρασα με μια στρώση λευκό περλέ χρώμα. Αν και κανονικά ήθελε δεύτερο χέρι(βλέπετε ακόμα τις πινελιές) αυτό το πρόχειρο και ατημέλητο μου άρεσε. Η κορνίζα που το διακοσμεί έχει περαστεί με 2 χέρια από το ίδιο χρώμα. Ομως η βάση της ήταν ήδη λευκή για αυτό φαίνεται διαφορετικό. Το λευκό περλέ χρώμα (σαν λάμψη μαργαριταριού) σαν το προτείνω αν θέλετ να δώσετε σε κάτι ένα ρομαντικό στυλ.

Τα χχχ

Οπως σας είχα ξαναπεί σε παλαιότερη ανάρτηση τον Δεκέμβριο έφτιαξα πολλά πράματα. Τα σκουλαρίκια αυτά είναι από σακκούλα μαναβικής συγκεκριμένα με επίχρυσο κούμπωμα. Είναι αρκετά μεγάλα γιατί όπως έχω πεί μου αρέσουν οι όγκοι αλλά και λόγω όγκου μπορεί να φορεθεί και μονό. Οσο αφορά την ζωγραφισμένη καρδιά αλλά και τα ΧΧΧ ήταν έμπνευση οπώς τις που σαν σχέδια τα χρησιμοποιούν συχνά στις δημιουργίες τους. Οσα έχω κάνει ελπίζω μόλις χαλαρώσω από το διάβασμα να αναννεώσω επιτέλους με αυτά την σελίδα μου στο facebook. Παρόλαυτα συνεχίζω να το μισώ! Δύο χρόνια μετά την δημιουργία του profil μου συνεχίζω να ελπίζω πλέον ότι όλοι μου οι γνωστοί να μπαίνουν στο blog μου και να απεξαρτηθούν σταδιακά από το facebook.

Εύκολες συσκευασίες

Στον γάμο μας είχαμε παραδοσιακές δίπλες Λακωνίας, κυριολεκτικά φτιαγμένες από τον μπαμπά μου. Αν και δεν μπορούσα να συμμετέχω στην παρασκευή τους μιας και γινόταν στο χωριό μας και εγώ έτρεχα για τελευταίες λεπτομέρειες γάμου την ημέρα που τις έφτιαχναν τους άκουγα από το τηλέφωνο που με τραγούδαγαν. Ηταν πάρα πολυ συγκινητικό. Πόσο εύχομαι αυτά τα έθιμα να μην χαθούν! Επιστρέφω στο θέμα. Στο τραπέζι λοιπόν οι δίπλες μοιράστηκαν ατομικά σε αυτά τα σακουλάκια. Μόνο που τοτε είχαν λευκη κορδέλα και ένα μικρό καρτελάκι που έλεγε σας ευχαριστούμε. Οταν τα παρείγγειλα λοιπόν πήρα παραπάνω γιατί μου άρεσαν πάρα πολύ για συσκευασίες στα αξεοσυάρ που φτιάχνω. Παρόλαυατα που και που δεν ξεχνούν την κλασική τους χρήση για κολατσιό. Οταν λοιπόν έφτιαξα κουλουράκια λεμονοσοκολατένια (εμφανισιακά αδιάφορα αλλά από γεύση έσκιζαν) ένα μικρό σακουλάκι ιδαίτερα στολισμένο (ξέρανα για 10 λεπτά μια φέτα λεμονιού στον φούρνο και τύπωσα ένα ταμπελάκι) το έκανα δώρο κάπου για το πρωινό καφέ! Αυτά τα σακουλάκια είναι απίστευτα οικονομικά αλλά πουλιούνται σε μεγάλές ποσότητες. Τα βρήκα σε αποθήκη ειδών εστίασης. Παρόλαυτα εάν προτειμάτε κάτι πιο ιδαίτερο και στυλάτο για τις λιχουδιές σας δείτε στο http://stripes-buttons.blogspot.com/

Δώσε στο χαρτί λίγο από την τρέλα σου

Η έμπνευση... τα μοναδικά χάρτινα κοσμήματα του Jeremy May

Εδώ περίπου και ένα χρόνο πολύ σπάνια φτιάχνω κοσμήματα από ακριβά υλικά. Πρώτες ύλες μου κυρίως είναι ότι μεταποιείται. Και ότι μας φαίνεται για σκουπίδι που τελικά μπορεί και να μην είναι. Το χαρτί είναι ένα από αυτά. Οταν είδα τι θέμα έχει η γκαλερί Μαρνέρι είδα και την δουλειά του Jeremy May. Τι ασύλληπτη ιδέα να πώ ε ναι θα το πώ! Μα πως το έκανε? Είναι πραγματική τέχνη. Πέρνει ένα κομμάτι του βιβλίου, το χρωματίζει και το κάνει κόσμημα. Αν και έχω σκεφτεί κάπους τρόπους για να το κάνω προς το παρόν έχοντας 10 περιοδικά για ανακύκλωση τα εκμεταλλεύτικα με τον δικό μου τρόπο. Στο κοινό άρεσε αλλά σε κάποιους θύμιζε και σαραγλί. Ακόμα και αυτό καλό κοπλιμέντο είναι.

Λιγό πριν τα Χριστούγεννα με έπιασε η δημιουργική αυπνία. Ενώ ήμουν σε μια φάση φουλ διαβάσματος (ω ναι και πάλι στην ίδια φάση είμαι), πέρασα σε μια φάση δημιουργικής αυπνίας. Το παρακάτω κολιέ το σκέφτηκα βλέποντας κουτιά. Τι ξέρω πως δεν έχει και πολύ σχέση όμως τι να κάνει και ο καλλιτέχνης. Εραψα διπλή τσόχα και έκοψα όπου ήθελα να γίνουν τα τετράγωνα. Το ψαλιδάκι νυχιών είναι ιδανικό εργαλείο. Χαίρομαι που παρότι εκκεντρικό μου το ζήτησαν και σε άλλα χρώματα. Ψάχνω φούξια τσόχα, σαν έχω ανοιξιάτικη διάθεση. Υπάρχει?

Αλλαξετο μόνος σου!!

Καλή χρονιά σε όλους! Τι κάνετε? Βρε χαθήκαμε! χαχα! Η αλήθεια είναι ότι ενώ είχα πολλά πράματα να σας δείξω είχα ακόμα περισσότερα πράματα να πώ. Ομως είναι μέρες γιορτινές και εγώ δεν θέλω να βαρύνω κανέναν με τα άσχημα νέα μου αλλά ακόμα μια φορά θα σας παροτρύνω να κάνετε και εσείς κάτι μόνες σας. Αν και δεν φωτογραφίζω ποτέ τα βήματα γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχουν (στα κουτουρού που λέμε!!!) ελπίζω να βάλετε μπρος στα ψαλίδια σας. Ξέρετε την τρελή μόδα με τα μποτίνια! Μας έχουν βομβαρδίσει, αν έχεις λεπτό πόδι κολακεύουν απίστευτα και πρέπει να βρείς το σωστό ύψος ανάλογα με την γάμπα. Η αδερφή μου είχε ένα μποτάκι (κυριολεκτικά μισή μπότα, πολύ ντεμοντέ) το οποίο ρωτήσαμε στον τσαγκάρη πόσα θέλει για να μας το κοντύνει. 20 € δεν τα δίναμε εύκολα. Γυάλισε το μάτι μου να τα αλλάξω!! Επειδή ήταν πολύ μαλακό το δέρμα ήμουν σίγουρη ότι η ραπτομηχανή μου θα τα κατάφερνε. Ετσι πρώτα ξύλωσα ένα ζωνάρι φιόγκο που είχε τριγύρω και ξαναέραψα σε κάποια σημεία με την σινγκερ το φερμουάρ. Εκοψα με ψαλίδι το πάνω μέρος περίπου 9 εκατοστά. Το κομμένο πάνω μέρος το κάλυψα ράβοντας μια λωρίδα τσόχας φάρδος περίπου 2 εκ. Το ράψιμο ξεκίνησε από την άκρη κυριολεκτικά ώστε το φερμουάρ να βρίσκει στοπ και να μη φεύγει τώρα που είχε κοπεί. Στο πίσως μέρος έβαλα διακριτικά τρουκς τα οποία για να μην γδέρνουν από μέσα κολλήσα με θερμοκόλλα στο καθένα ένα μικρό κομμάτι μαύρης τσόχας. Είχε μείνει αρκετό δέρμα για πέταμα, δηλ. το πάνω μέρος του παπουτσιού που έκοψα. Ετσι το κάθε κομμάτι μπήκε δίπλα στο άλλο και στερεοποιήθηκαν επίσης πάνω σε τσόχα. Στις άκρες έβαλα μάυρο φαρδύ λάστιχο και κόπιτσες. Εμπνεύση για την ζώνη κορσέ που θεωρούνται ακόμα ιδανικές για να δώσουν εφέ λεπτής μέσης ήταν μια τρομερή ζώνη που φόραγε η Νάντια Μπουλέ. Η Θαλείτσα λοιπόν δεν το πίστευε πόσο είχαν αλλάξει. Τα συνδύασε με μαύρο στενό φόρεμα και πυκνό δαντελωτό καλσόν, α και με κολιέ δικό μου που θα δείτε σύντομα. Εδειχναν τέλεια. Παρόλαυτα κάτι μου λέει ότι την ζώνη σύντομα θα μου την δώσει μιας και δεν τις πολυφοράει. Τέλεια ε? Αρα προσοχή όταν δοκιμάσετε και εσείς κάτι τέτοιο να τσεκάρετε ότι το δέρμα που έχετε είναι εύκαμπτο και λεπτό. Φιλιά

Γιατί δεν βάζετε ένα στολίδι?

Βρε από που σου έρχονται οι ιδέες καμιά φορά! Ας το πιάσω από την αρχή. Σήμερα λοιπόν γιορτάζει ένα ιδιάιτερο άτομο στην ζωή μου. Τελευταία λοιπόν εκτιμώ ακόμα περισσότερο την προσφορά δώρων μάλλον γιατί την έχω ανάγκη πιο πολύ. Να δείχνω πόσο αγαπάω! Παρόλαυτα οι καιροί είναι δύσκολοι, λεφτά δεν υπάρχουν και μπλα μπλα! Αλλά το περιοδικό Glamour με έσωσε με ένα κουπόνι στα MAC με 30% έκπτωση. Ενα κραγιόν λοιπόν ήταν η αγορά μου. Η συσκευασία δώρου ήταν σχετικά μεγάλη αλλά ωραία. Ετσι όταν κλασσικά είπα στην πωλήτρια "μα όλο αυτό για ένα κραγιόν?" μου είπε "γιατί δεν το γεμίζετε με ένα στολίδι". Ωρε κοπελιά τι είπες! Βουρ στο σπίτι βουρ στην ραπτομηχανή και ένα απλό τρελό στολίδι μου ολοκλήρωσε το δώρο. Σήμερα λοιπόν να ευχηθώ χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν αλλά και κυρίως ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Είναι Παρασκευή και εσύ γα... στο διάβασμα? ακριβώς ! και χτυπάει η πόρτα κατά τις 9 το βράδυ και ξεπροβάλλει μόνο ενα γλυκό γουρουνάκι. ωραίο διάλειμμα έκανα για να δώ το γουρουνάκι που μου πήρε το έτερον ήμισυ. συνεχίζοντας για 3η χρονιά το έθιμο του, μου πήρε το κλασικό χριστουγεννιάτικο ζωάκι από τα goodys. Ε έχω και εγώ δικαίωμα να σαβουριάσω από φαί! Το διάβασμα είναι και καλά η τέλεια δικαιολογία! χοχοχο (σε χριστουγεννιάτικο κλίμα!!!!)

Ωραία πάλι τα κατάφερα! Περνάει ο καιρός και εγώ δεν έχω καν χρόνο να σώσω τις φωτογραφίες μου ώστε κάπια στιγμή να τις κάνω post. Το βαρετό διάβασμα (γιατί βαρετό είναι όταν χρειάζεσαι 3 ώρες για να διαβάσεις με διαλείμματα 2 σελίδες) με απασχολεί αυτό τον καιρό μαζί με την τέλεια αλλαγή στο σπίτι μου. Το τρέλανα στο χρώμα, ε περίπου. Πάλι πολύ μπλα μπλα ε? Το παραπάνω λοιπόν μπορείς να το πεις και νεσεσερ. Το έκανα δώρο στην προισταμένη μου (εμ γιόρταζε) την οποία την υπερεκτιμάω. Γι αυτό και το προσωπικό handmade δώρο γέμισε με επώνυμα μακιγιάζ. (νομίζω ότι θα έπρεπε να είχα τελικά βγάλει και αυτά φωτογραφία για να δίτε πόσο πιο όμορφο έδειχνε πλούσια γεμάτο)

Και αφού μιλάμε για τσαντάκια, αυτά είναι του '80. Το λευκό φιδίσιο με ξετρέλανε ενώ το κάθε θέλει λίγή φροντίδα έξτρα. Τα ξετρύπωσε η μαμά μου στο κυριακάτικο γιουσουρούμ στο Μοναστηράκι με 1,5 € και τα δύο. Ευτυχώς όντας σιχασιάρα σαν εμένα τα καθάρισε και έτσι τα παρέλαβα πεντακάθαρα. Γιούπι στο Σοφάκι που μας τρελαίνει που και πού! Ντού και πάλι στα βιβλία! Bye...

Οσοι έχετε έστω ένα μικρό ταλέντο νομίζω θα τους φανείτε πολύ χρήσιμοι. Τα χριστούγεννα μας πλησιάζουν φέτος με ακόμα μεγαλύτερο αίσθημα προσφοράς και επειδή όλοι τότε θα έχουμε λίγες μέρες άδειας νομίζω ότι κάτι θα μπορούμε να προσφέρουμε ε?

my greek wedding Λεπτομέρειες, φόρεμα και βραχιόλι

Επιτέλους μετά από κάποια μειλ που έλαβα για να δείξω το νυφικό μου, τα καταφέρνω και το κάνω. Να πώ ότι το νυφικό είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου. Εμένα επειδή ήταν ραμμένο ήταν ολοφάνερα "εγώ" (όπως πολύ μου είπαν εκέινη την ημέρα) αλλά και του σχεδιαστή μου, Σωτήρη Γεωργίου. Ηξερα από την αρχή τι ήθελα και έτσι ευτυχώς (!!!) κατευθείαν ταίριαξα στις απόψεις με τον Σωτήρη. Οχι στρας, ποτέ στράπλες, όχι φουσκώματα και ότι άλλο πάντα εγώ προσωπικά θεωρώ υπερβολικά συνηθισμένο. Ανάμεσα σε 5 σχέδια που μου έκανε καταλήξαμε σε αυτό (βεβαίως ξεχώριζε και ένα σε σχήμα γοργόνας αλλά με αυτό δεν μπορούσα να χορέψω Μαικλ Τζάκσον). Το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε την απόφαση μου να τον εμπιστευτώ χωρίς να απευθυνθώ πουθενά αλλού. Το 2ο ιδαίτερο κομμάτι που φόραγα εκείνη την ημέρα ήταν το βραχιόλι της Σμαρώ Μπότσα (μας έχουν κόψει το φειςμπουκ στην δουλειά και έτσι δεν μπορώ να δώσω το λινκ της!). Είχε δαντέλα από το νυφικό, πολτό χαρτιού και τρισδιάστατα κοκκάλινα στοιχεία. Στο κούμπωμα μου είχε φτιάξει μια κορδέλα τυπωμένη με λόγια του Γιάννη από μια κάρτα του. Εδεσε με το νυφικό απίστευτα. Παρόλαυτα η Σμαρώ είχε πορωθεί με την ιδέα ότι θα έφτιαχνε για νύφη και μου είχε κάνει 5 για να διαλέξω. Οι νέοι έλληνες σχεδιαστές μπαίνουν με πολύ μεράκι στο χώρο της μόδας γενικότερα! Ξέρω ότι το κατα παραγγελιά φτιαμένο κοστίζει, όμως σε ιδιαίτερες καταστάσεις αξίζει. Και πιστέψτε με είναι πολύ πιο οικονομικά από τις μεγάλες μάρκες αλλά ακόμα και από τους Ελληνικούς οίκους! Τέλος τι να πώ για τις φίλες μου. Ηθελαν να με τρελάνουν εκέινη την ημέρα! Πάντα σούργελα... ε είναι που τις προκαλώ και λίγο!!!

Στεφάνι από σπίτι (κυριολεκτικά)

Την Δευτέρα κάποια φίλη μου συζητώντας για το blog με ρώτησε πως προλαβαίνω και κάνω το χόμπυ μου. Και τότε το καμπανάκι χτύπησε! Αμ δεν προλαβαίνω και μου την δίνει!! Παρόλαυτα πολύ σύντομα η κουβέντα μας θα συνεχιστεί με συμβουλές για κατασκευή φωτιστικού. Δεν έχω κάνει στο έρημο το Blog τίποτα εδώ και δύο εβδομάδες. Και τώρα βραδιάτικα είπα δεν πάει άλλο κάτι μου λείπει! Πέρα από λίγο χρόνο για διάβασμα και ένταση για το αν θα τα καταφέρω και αυτή την χρονιά. Πίσω στο θέμα μας: σας δείχνω λοιπόν τι έκανα το Σάββατο. Ενώ μαγείρευα και έχοντας την τηλεόραση ανοιχτή είδα μια κατασκευή για στεφάνι χειμωνιάτικο. Α για να ξεκολλήσουμε λιγάκι και ανάμεσα σε όλα τα άλλα ένα 20 λεπτο να κάνω και εγώ ένα στεφάνι. Είχα ήδη ένα φικρό φελιζολένιο στεφανάκι. Το έντυσα όλο με δάφνη (που ο μπαμπάς έφερε από τα Καλάβρυτα) με κόλλα σιλικόνης. Επειτα είχα κουκουνάρια από ένα χωράφι δίπλα στην πολυκατοικία μας που φυσικά τα μαζέψαμε για προσάναμμα στο τζάκι. Τι άλλο? Αχα κανέλλες πάντα υπάρχουν στα μπαχαρικά μας. Αποξηραμένα πορτοκάλια από τον περσυνό γάμο, 2 μικρά πορτοκαλί φρουτάκια (τι είναι δεν ξέρω) που έχουμε σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Λίγο δάφνη, έλατο και κάποια μικρά πράματα από ποτ πουρί. Πραγματικά το έκανα σε 20 λεπτά. Α στον πάτο κόλλησα ένα κομμάτι λεπτό φελλό από κατασκευές που περίσεψε. Οταν αναψα το κερί μύριζε τέλεια. Απορία όμως του αγοριού: όταν θα σαπίσουν τα φρουτάκια? θα κάνω άλλο βρε είναι πολύ έυκολο οικονομικό και γρήγορο. Καλό Σκ